Nereden nereye?

Silahların susması ve siyasi bir çözüm için mutabakatın sağlanmasından bir buçuk yıl sonra “Kürt sorunu”na ilişkin nihayet somut bir adım atıldı: Terörün Sona Erdirilmesi ve Toplumsal Bütünleşmenin Güçlendirilmesine Dair Kanun Tasarısı, Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM) Başkanlığı'na sunuldu.

Başbakan Yardımcısı Beşir Atalay tasarıyla ilgili olarak "Çözüm süreci, örgüt mensuplarının silahlarını bırakması hususu dikkate alınarak eve, siyasete dönüşler, sosyal yaşama katılım, uyum, rehabilitasyon süreci kapsamında atılması gereken adımlara vurgu yapılmıştır" dedi. Kürt tarafının baş müzakerecisi Abdullah Öcalan ise kendisini İmralı’da ziyaret eden Halkların Demokratik Partisi (HDP) heyetine, “Yasanın Meclis’e gelmesi tarihi   rol oynamıştır” değerlendirmesini yaptı.
 
Geriye bakış
 
Şöyle geriye bakınca nereden nereye geldiğimizi göreceğiz: Sırasıyla; 1- “Kürt sorunu”nun Türkler’le Kürtler arasında bir anlaşmazlık olmadığı, dar bir ulus ve yurttaşlık tanımı ve uygulamasından kaynaklanan devletle toplum arasında hukuki-siyasi sorun olduğu anlaşıldı. 2- Bu anlayıştan hareket ederek meselenin sadece isyankâr, bölücü ve ayrılıkçı bir halkın başvurduğu şiddet hareketinden çok bir tanınma, eşitlik ve adalet hareketi olabileceği sonucuna yaklaşıldı. “Varıldı”, “anlaşıldı” diyemememin nedeni yasanın adından kaynaklanıyor; bu konuya döneceğim. 3- Soruna askeri değil siyasi bir çözüm perspektifinden yaklaşılınca bir zamanlar “asla görüşülemez” denen ve salt “terör örgütü” denen oluşumun önderiyle görüşülmeye başlandı. 4- Bugün ana akım Kürt siyasal hareketinin yasal örgütü olan Halkların Demokrasi Partisi’nin (HDP) birinci kelimesi için yüzlerce kişi hapiste yattı. Çünkü resmi ön kabule göre Türkiye’de halklar yok bir tek Türk halkı vardı. DGM savcılığında yaptığım alan araştırması konusunda sorgulanırken bizzat savcı, bu konuda kavram hatası yapmamam için beni uyarmıştı. Anlaşılan –sonradan zuhur etmedilerse- artık ülkemizde farklı halkların (kültür kümelerinin) olduğu benimsendi. 5- Daha geçen hafta bir siyasi mucize daha gerçekleşti: Türkiye Kürdistan Demokrat Partisi (TKDP), İçişleri Bakanlığı’na kuruluş için başvuruda bulundu. İçişleri Bakanlığı, partinin kuruluş dilekçesini işleme koyduktan ve gerekli incelemeleri yaptıktan sonra dosyayı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na iletti. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’ndan gelen olumlu yanıtla parti resmen kuruldu.

Bütün bunlar kolay olmadı

Genel merkezi Diyarbakır olan ve daha önce kapatılma nedeni olan “Kürdistan” adıyla kurulan ilk siyasi parti TKDP, “Bağımsız Kürdistan” tezini savunuyor. 

Kurucu Genel Başkan Mehmet Emin Kardeş, "Programımız açık, şeffaf, legaldir. Demokratik siyasal mücadeleyi esas alacağız. Kürt ulusal ve meşru haklarımızı savunmak üzere partiyi kurduk" dedi. “Kürdistan” adıyla parti kuruluşunun tarihte bir milat olduğunu ifade eden Kardeş, “Biz bu hakkı meşru hakkımız olarak değerlendiriyoruz” diye eklemiş.

Sonrası?

Bütün bunlar kolay olmadı. Ağır bedeller ve acılar sonrasında gerçekleşti. Bu kadar zaman, kaynak ve insan kaybı tabii ki siyasal tercihlerin ve öngörüsüzlüğün eseridir. Etnik bir millet anlayışının şekillendirdiği idari, siyasi ve hukuki sistem ayırımcılığa neden olurken ona yapılan itiraz bölücülük ve ayrılıkçılık olarak nitelendirildi. Olması gereken demokratik açılımlar ve hukuk devleti bir türlü gerçekleştirilemedi. Ulusal güvenlik mazeretiyle kurulan vesayet sistemi, toplumu hacir altına aldı. Devletin ve devleti temsil ettiğine inanılan “kurtarıcı önder” kültüne toplumu şartlandırdı. Bakalım bundan sonrasını akıl, uzlaşma ve hukuk ile yönetebilecek miyiz?

Yasa taslağı bir dahaki yazıya…