HDP’nin başarısına bağlı olasılıklar

İlginç olduğu kadar hukuk ve siyaset açısından öngörülebilirliği sınırlı bir döneme girdik.

“Legal görünümlü illegal yapılar” gibi çelişkili tanımlarla İç Güvenlik Yasası sayesinde silahla ilgisi olmadığı bilinen gruplara karşı adli ve güvenlik kurumlarının “hükümeti devirmeye yönelik” silahlı örgüt muamelesi yapmasının önü açıldı. Benzer ifadelerin milli güvenlik belgelerine sokulmasıyla Silahlı Kuvvetler’in bile siyasi çekişmelere ortak edilmesine çalışıldı.

Öncelikle şunu söyleyelim: Bir hukuki ve siyasi sistem bu kadar zorlanmaz. Evrensel ölçülerini yitiren ve günün siyasal çekişmelerinin aleti haline gelen kurumlar toplumu taşıyamaz, ihtiyaçlarını karşılayamazlar. Bugün bozulmadan yararlananlar, yarın muhtaç olduklarında dayanacak, güvenecek hukuki ve siyasi normlar, koruyucu kurumlar bulamazlar.

Bir ölçü olarak başkanlık sistemini alalım. Daha önce de başkanlık sistemini savunan siyasiler çıktı. Ama zorlamanın topluma ve siyaset kurumuna zarar vereceğini, gereksiz gerilimlere yol açacağını görüp vazgeçtiler.

Bugün tüm kamuoyu araştırmalarında toplumun en az üçte ikisinin istemediği başkanlık sistemini zorla topluma kabul ettirmek için olağanüstü (olağandışı demek daha doğru) bir çaba gösteriliyor. Anlaşılıyor ki birileri, gücü tek elde toplayarak hem gönüllerine göre bir idare tarzı yaratmak hem de kendilerini her türlü ithamdan koruyarak hesapvermezlik zırhı sağlamayı hedefliyor.

Görevler geçicidir

Bu mümkün ama zorlanan, çarpıtılan bir sistemin işlememesi durumunda yaratacağı kaos ortamında ülkenin yönetilemez hale geleceği, elinde mutlak güç olanların konumlarını sürdüremeyeceklerini göremiyorlar. Saddam Hüseyin, Muammer Kaddafi, Hüsnü Mübarek de ülkelerinin tartışmasız egemenleriydi. Beşşar Esed yol açtığı isyanı yüz binleri öldürerek söndürmeye çalışıyor ama başaramıyor. Mutlak iktidar olmak bunlara değer mi?

Kimse yönetmek için yaratılmış değildir. Tarihin bir döneminde şartların olgunlaşmasıyla yönetici olanların görevi ve görev süreleri geçicidir. Şartlar değişince görevleri biter. Bu doğal değişimi kabul edemeyenler, kendilerini de toplumlarını da zora sokarlar, sokmuşlardır.

Önemli olan seçmen çoğunluğunun bu gerçeği yönetmekte ısrar edenlere hatırlatmasıdır. Pekiyi seçmen ne diyor? Kamuoyu yoklamalarında AKP yüzde 40’lar dolayında desteğini sürdürürken MHP ve CHP’nin oy oranlarının fazla değişmediği görülüyor. Seçim sonuçlarını belirleyecek olan HDP’nin barajı aşmasıdır. Bu durumda ne gibi sonuçlar doğar?

1- Siyasete bir hareketlilik gelebilir. HDP muhalefetin merkezine oturur; değişim sürecinde belirleyici aktör olur.

2- AKP’nin Meclis’teki egemen konumu sona erer. AKP seçimi iktidar kuracak bir oranda bitirse bile bu daha dengeli ve tek parti hegemonyasına izin vermeyen bir
çoğunluk olur.

3- AKP önderliğinin başkanlık sisteminde ısrarı son bulur.

4- Tek parti hegemonyasının otoriter bir parti-devlet modeline dönüşmesi süreci ivmesini yitirir. Bürokrasi buna uyum sağlamak zorunda kalır.

5- Askıya alınan “çözüm süreci”, İmralı ve Kandil ekseninden parlamento zeminine taşınır. Bu da süreci halk katında daha makul hale getirir.

6- Hukuku ve siyasal kurumlarıyla zorlanarak idareye bağlı hal getirilen sistemin restorasyonunun önü açılır.

7- Askeri vesayeti sonlandıran AKP’nin kendi adına geliştirdiği vesayetçi
merkezileşmeyi durdurmakta ön plana çıkan HDP, yeni siyasetin önemli aktörlerinden biri olur. Bu rolü ile çözüm sürecinde Kürt siyasetini daha sivil bir zemine taşıyarak onun Türkiyelileşmesini sağlayabilir.

Tabii bütün bunlar, siyasete hile karıştırılmaz, HDP barajı geçer ve kendi çevresinden gelen baskıları dengeleyerek Türkiye’nin bütünlüğünü kavrayan bir siyaset izleyebilirse mümkün olur.