Biz Kürdüz.
“Kürd olmak" ve hatta “İyi Kürd olmak" gibi temel bir meselemiz var.
Şahsiyet tutarlılığı da bunu gerektiriyor, Kürdlüğün beklentileri de...
Parçalanmış değerlerle, asimilasyona maruz kalmış zihinlerle, tutarlı bir şahsiyete ulaşmak mümkün olmadığı gibi, beklentilerini karşılamadan da Kürdlüğün istediği ‘Kürd' olmak mümkün değildir.
Yozlaşmış ve aslından uzaklaşmış değerler de, aslında şahsiyetimizin Kürdlük ile kölelik arasında gidip gelmesinden doğuyor. Bu, ‘hakkı batıla karıştırmak', ya da ‘hakka zulüm elbisesi giydirmek’ şeklinde ifade edilebilir.
Kürdlük kendisine mensup olan insanlarla, sağlam ve doğru bir iletişim kurmak istiyor. Ancak o takdirde Kürdün kendisiyle ve komşusuyla ilişkisi sağlıklı olabilecektir. Yani, Kürd kendi varlığının bilincinde olacak ve ortaya koyacağı tavrın bir ‘varoluş biçimine' dönüştüğünü hiç unutmayacaktır. Kürd kendi Kürdlüğünü inkâr edemeyecek, görmezden gelemeyecek ve onunla beraber gelişen ruhunu-bedenini korumayı ve ucuza satmamayı bilecektir.
Kürdlük yaratılışsal irade bağı ve yaşamsal bir gerçek olarak, Kürd’den bir tutarlılık bekliyor. Bir inanç tutarlılığı öncelikle...
Kendi gerçekliğiyle tüm ilişkilerini koparıp, Kürdlük yokmuş gibi konuşmak, hareket etmek, Kürd, Kürdçe ve Kürdistan'dan ‘sözde’ bahsetmek, tutarsız bir inancın alametidir. Böyle bir inanç, gerçek benliğine ulaşmak için Kürd olarak yaratıldığının hikmeti üzerine düşünemeyecek kadar köle ruhlu yığınlar oluşturacak; kendinden olanı sevmeyen, kendini yok etmeye çalışan, aç, saldırgan ve şehvetli insancıklar ortaya çıkacaktır.
Efendilerine uyum sağlamış bir ‘köle ruhlu'nun varlığı, başta efendisi olmak üzere hiçbir kimse için bir anlam ifade etmeyecek; kölelik zincirini besleyici deneyim etrafında dönecek ve bu deneyim içinde tüm yaşamsal enerjisini yitirip kaybolacaktır.
“Kürdlük nedir bizim için?” sorusu, ‘Özgür Kürd’ün belki de en temel sorusudur.
Ve, “ben onunla(Kürdlüğümle) varım” cevabı, bir nefes alıp verme gibi kişiliğin boyutu haline gelmeden ‘Özgür Kürd'ün gerçek anlamda inşa edilmesi mümkün değildir.
Kürdlüğumüzü politik-ideolojik bir safsata gibi mi algılıyoruz, yoksa varoluşumuzun olmazsa olmaz bir rüknü olarak mı? Kürdlük bir şuur dokusu olarak girdi mi kişiliğimize? Yoksa sisler arkasında bir kültür kırıntısı mı? Maruz kaldığımız zulmün farkında mıyız? Kürd olmak ne bizim için? Özgür olmanın sınırları ne?..
Bu sorular kişilik gündemimizde bulunmuyorsa, bugün içine battığımız zulüm ve çelişkilerden kurtulmamız mümkün değildir.
Kürdlük bir şuurdur. Şuurla temessül edilecek bir hayat tarzına dönüşmelidir.
Kürdlüğümüz bizim için Rabbimizin seçtiği bedendir-kimliktir. Hayatımızdaki Kürdlüğü O'nun razı olacağı hale getirmek ve yaşamak bizim için bir görevdir. Allah’ın bize yüklediği bir görev...
Kürd olmak, Kürdün Allah'la ilişkisinde bir boyuttur. Kürdlüğünde tutarlı ve samimî olmak öncelikle Allah’a karşı bir sorumluluktur. Kürd olma gerçeğimizi ötekilere zorla kabul ettirmek, beğendirmek veya onların istediğine benzetmek bu sorumluluktan kaçmaktır, yanlıştır, günahtır. Kürdlüğümüz beğenmediğimizde değiştireceğimiz bir aksesuar olmadığı gibi, bundan feragat etmek de söz konusu değildir.
Kürd olmayı bir şeref olarak telâkki etmek, utanmamak, ondan ezilmemek, kınama korkusuna kapılmamak gerek.
Kürdlük bizden ne bekliyor?
Kürd olmanın bedelini idrak etmeyi öncelikle...
“Ben Kürdüm” sözünün bir hayat disiplini haline gelmesini...
Bir şuur diriliğini ifade etmesini...
Bir olmayı...
Birlik olmayı...
Ben olmayı...
Kürd olmayı...
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.