Ahkâm kesenlere!

Ey ahmaklar!

Kulağınızı, gözünüzü dört açın. Doğru anlayın.

Bir öfkeye sahip olacağımızı düşünmediniz belki.

Düşünün şimdi.

Ahkâm kesmeyi bırakın artık.

Bizi de, daha önce ezdikleriniz gibi sıradan ve sıradanlaştırılacak adamlar olarak gördünüz.

Ama hayır, biz öyle değiliz ve öyle de olmayacağız.

Tarihin derinliklerine işlenmiş yüzümüzü hiç görmediniz, duymadınız, okumadınız. Nasıl bir ‘kültür’e sahip olduğumuzu, nasıl bir irfanî derinlikten beslendiğimizi, nasıl bir ‘dil’le âşık olduğumuzu hiç anlamadınız.

İşte söylüyoruz, iyi dinleyin ve anlayın.

Tekelinize çomak sokacaktık, kurduğunuz beşeri, yalan ve ikiyüzlü düzenlerinizi, iktidarlarınızı başınıza yıkacaktık, bunu çok iyi biliyordunuz. O yüzden bu kadar acımasızsınız. Bu yüzden huzursuzsunuz. Rantınız kesilecek, yalanlarınız sönecek, saltanatınız yıkılacak.

İsteseniz de istemesiniz de, er geç yıkılacak…

Sizi çok iyi tanıyoruz, hiç unutmadık sizi, sahip olduğunuz tek meziyetin bu ahkâm kesme olduğunu çok iyi biliyoruz. Ama biz yine de, tarihe, sebep olduğunuz ölümlere, aldatmalarınıza, budalalıklarınıza kulak asmadık. İyi niyetimizden, sevgiye olan inancımızdan, hoşgörümüzden, kardeşlik bağlarımızdan dolayı sustuk, sineye çektik her şeyi, bir şans daha dedik.

Ama olmadı, yetmedi bu. Anlamadınız. Anlamıyorsunuz. Anlamak istemiyorsunuz.

Artık iyi bilin; bizi-ezilenleri- büyüten şeyin öfkemiz olacağını, öfkemizin gerçekleri bu kadar acımasızca haykıracağını, bizi ağlatan acıların sizi de vuracağını ve bize yaşattırdığınız her şeyin bizi yeni bir sayfaya geçirecek kadar olgunlaştıracağını…

Bu yeni sayfa/ları/mızın ilk cümlesi; sizlerin kirli fildişi kulenizin temeli olduğunu zannettiğiniz ama aslında ondan asla nasibinizi almadığınız, ‘ahlak inşa edici bilgi’ olacak.

Belki bu saatten sonra büyüyen öfkemizi, dilimizi, dinimizi, ahlâkımızı, özlemlerimizi, sevgimizi, bilgimizi, siz ahmaklara ilettiğimiz bu mesajın devamı olarak, sizlerin ve herkesin göreceği bir yerlere asacağız, hem de her gün ruhunuza batacak bir şekilde.

Umarız anlarsınız ve dönersiniz bu yanlıştan. Aksi takdirde gerisi felaket…

Kim bilir, belki de bizim bu ahlak inşa edici bilgi ile sizlerin üstünüzde durduğumuzu ve herkesin bizim sevgi dolu yüreğimize meylettiklerini çok iyi gördüğünüz için böyle acımasızca vurmaya çalıştınız, çalışıyorsunuz, hem de tüm gücünüzle vurmaya, yıkmaya, değiştirmeye, yok etmeye çalıştınız, çalışıyorsunuz.

Başaramadınız işte.

Başarmadığınızı da içinizden birileri yüksek perdeden itiraf ediyor yavaş yavaş.

Şimdi utanmadan, bir daha karşımıza geçmiş ahkâm kesiyorsunuz.

Ne yapmamızı bekliyorsunuz?

Teslim mi olalım? Özür mü dileyelim? Hiçbir şey olamamış gibi mi davranalım? Ne yapalım?

Dik duracağız, istediklerinizin hiçbirini yapmayacağız. Bunu bilin.

Siz kimsiniz be!

Bize aşkı, davayı, özgürlüğü, barışı, bilimi, dengeyi, hayatı, dini, dili, insanlığı anlatmaya kalkışıyorsunuz.

Aptal yüzlerden başka nesiniz...

Gücün bile bir ahlakı vardır. Lakin sizin gücünüz ne ki, ahlakınız ne olsun.

Allah’ınız kim?

Para mı? Güç mü? Devlet mi? İktidar mı? Liderleriniz mi? Fani dostlarınız mı? Halk mı? Kaleminiz mi? Mevkiniz mi? Yoksa taptığınız o Küresel Güçler mi?

Kimdir söyleyin?

Madem bir savaş alanına çevirdiniz bağrımızı, bundan sonrasına katlanacaksınız. Bir karabasanı uyandırdınız yerinden. Bu karabasanın sizin sonunuz olacağının farkına varmış olmalıydınız. Yıktığınız vicdanın/adaletin sütunlarıydı. Bir daha yerine dikilemeyecek asla. Siz başardınız bu kötülüğü. Bedeli ağırdır bu kötülüğün.

Tarih ebediyen lanetleyecektir sizi…

En büyük savaşımızı, özgün irademize-kalbimize- zincir vuran siz ahmaklara karşı verdik asırlarca ve hâlâ veriyoruz, vereceğiz de. Zincirleri, esareti, ihaneti, yalanı, arkadan vurmayı, irdesizliği, dar kalıplarınızı giydirmeye çalıştıkça bu asi ve mahzun varoluşumuza, biz daha çok direneceğiz, daha büyük bir çığlık olacağız, hiç bitmeyeceğiz.

Yapmayın bunca kötülüğü bize, vazgeçin bu ahmaklıktan. Çekin kanlı ellerinizi yakamızdan!