Gündeme bakılırsa Türkiye, demokratikleşme paketine kilitlenmiş durumunda. Herkes Ramazan Bayramından bu yana fiilen Başbakan Erdoğan’ın önünde duran paketin içinde neler olduğunu merak ediyor. Hükümet çevreleri paketin içinde neler olduğuyla ilgili ser verip sır vermese bile, en azından Başbakan’ın demeçlerinden, paketin içinde neler olmayacağını biliyoruz.
Neler mi yok?
Anadilde eğitim yok. Çünkü Türkiye’nin bölünmesinin bir nedeni olarak görüldüğünden dolayı, “şimdilik zamanı değil,” deniyor.
Seçim barajının kaldırılmasına veya düşürülmesine dönük herhangi bir adım atılmayacağını, bizzat Başbakan açıkladı. “Barajı geçmek isteyen daha çok çalışmalı,” diyor Başbakan.
Koruculuğun kaldırılması, dönüştürülmesi gibi değişiklikler de şimdilik gündemde değil. Aksine yeni korucu alımları yapılıyor.
Büyük çoğunluğu BDP ve DTK’de siyaset yapanlardan oluşan KCK tutukluları ile ilgili kalıcı bir değişiklik yapılacağı da şüpheli. Belki kısmı değişikliklerle başta hasta olanlar olmak üzere bir kısım KCK tutuklusu bırakılabilir. Oysa cezaevlerinde KCK tutukluları başta olmak üzere binlerce siyasi tutuklu bırakılmayı bekliyor ve kalıcı barış için bunların serbest bırakılması dışında bir yöntem de görünmüyor.
Bir diğer tartışılan konu da silahlı mücadeleden vazgeçen / vazgeçecek olan PKK gerillalarının geri dönüşlerine yol açılıp açılmayacağıdır. Bu konuyla ilgili çok şey tartışıldı, konuşuldu. Ama hükümet cephesi, hala Kürt siyasetine bu konuda herhangi bir güvence vermiş görünmüyor.
Yeni yasanın, geçmişteki eve dönüş / itirafçılık yasalarının biraz yumuşatılmış biçimi olsa bile gerillaların bu yasaya itibar edip dönmeyeceğini, geçmiş deneyimlerden biliyoruz. Hiçbir gerilla, hiçbir Kürt siyasetçisi özünde pişmanlık barındıran bir yasaya itibar etmeyecektir.
Ayrıca şunu da biliyoruz ki geçmiş anlayışı aşan bir yasalite ile hemen olmasa bile önümüzdeki orta vadede Abdullah Öcalan’da dahil PKK üst düzey yöneticilerinin de Türkiye’deki siyasal yaşama dâhil olacağı bir formül bulunmadan atılacak adımların hiçbiri Kürt siyasetinde karşılık bulmayacaktır.
Sürecin sağlıklı ilerlemesi, güven ortamının yeniden tesisi; klasik söylemle, üçüncü aşamaya geçilmesi için özetle hükümetin bizzat Başbakan’ın ağzından olmayacağını dillendirdiği yasal/anayasal değişikliklerin yapılması gerektiği çok açık. Bu adımlar atılmadan, Kürt siyasal hareketinin silahlardan tamamen arınacağı son aşamaya geçmesinin mümkün olmadığını görmek gerekir.
KCK ve HPG cephesinden gelen açıklamalar, Türk basınında yer alan manüplatif haberler, Kürdistan Ulusal Kongresi hazırlık çalışmalarına Türkiye’nin müdahalede bulunduğuna dönük dillendirilen kısmi kaygılar, özü itibariyle sürecin başından beri söylenegelen bu realiteden kaynaklanıyor.
Bunları söyleyince, hemen yaftalamaya hazır olanlar var.
Bu kaygıları dillendirenler sanki savaşın devamından yanaymış gibi suçlanarak adeta linçe tabi tutuluyorlar.
Tam aksine, bu kaygıları dillendirenler neyin nasıl olması gerektiğine dönük deneyimlerin ortaya çıkardığı sonucun birikimi ile konuşuyorlar.
KCK/HPG cephesinden gelen açıklamaları; bu açıklamaları teyit eden yaklaşımlar sergileyen BDP/DTK merkezli yorumları tehdit olarak ele alanlar da var.
Ne sürecin Kürt tarafınca dillendirilen kaygılar tehdittir, ne de Kürt tarafının kaygılarını paylaşanlar savaş yanlısıdır.
Tam aksine, birkaç aydır devam eden çatışmasızlık sürecinde yaşadığı rahatlamayı yeterli görerek kendisine düşen adımları atmayanlar ile bu adımların atılmamasını salık verenler, bu kör gidişatı destekleyenler savaş yanlısıdır.
Türkiye yeni bir savaş sürecine girecek ise hiç unutulmamalı ki bunun esas sorumlusu kendi sorumluluklarını yerine getirmeyenler, başta da hükümetin/devletin bizzat kendisi olacaktır.
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.