BDP lideri Demirtaş "Taksim'deki intihar saldırısını açık bir dille kınıyoruz. Yeri ve zamanı, bir provokasyondur" demiş...
Bu kuvvetle muhtemeldir.
Ateşkes'in bitmesine 1 gün kala Taksim'in ortasındaki intihar bombacısı herkesin aklına PKK'yı, yeni saldırı dönemini getirecekti.
Nitekim ilk sıcak yorumlar bu istikamette oldu.
Ama gelin görün ki Kürt hareketinin politikası aksi yönde gelişti. Taksim patlamasının hemen ertesi gün KCK, yani PKK'nın sivil ayağı "ateşkesin seçim sonuna kadar uzatıldığını" açıkladı. Diyarbakır Belediye Başkanı Osman Baydemir'in Kanada Büyükelçi'ne söylediği "silahlı çözüm artık sona erdi" sözleri bu kararı pekiştirdi.
Ve gazetelerin dünkü nüshaları yeni ateşkesin nasıl sağlandığına ilişkin haberlerle doluydu.
Taksim'de yaşanan vahşet bir yana, bu son derece olumlu bir noktadır.
Nasıl bakarsanız bakın, neresinden ele alırsanız alın, Kürt sorununda çözümün ilk ön koşulu silahların susması, şiddetin yerini siyasete bırakması, Kürt hareketi açısından silah-şiddet bağının kopmasıdır.
Çözüme yönelik ikinci ön koşul kamu otoritesinin bu sorunun Kürtler olmadan, onlar adına hareket ederek çözülemeyeceğini anlaması ve bu istikamette adımlar atmasıdır.
Bu adımlar iki ayrı piste atılmalıdır.
İlk pistte silahların susması için örgütle ilgili kurumların görüşmesi gerekmektedir...
İkinci pistte çözüme doğru yol alınabilmesi için Kürt sorununda tüm siyasi talepleri yansıtacak eksiksiz ifade ve temsil özgürlüğünün önünün açılmasına yönelik politikalar geliştirilmesi gerekmektedir.
İlk pistte yol alındığı ortadadır.
Nitekim iddialar ateşkesin Öcalan ve Karayılan arasındaki mektuplaşma sonucunda gerçekleştiği yönünde. İmralı'da Öcalan'la görüşen Aysel Tuğluk'un dün görüşme sonrası yaptığı açıklamalar da ayrıca dikkat çekiciydi. Şöyle diyordu:
"Öcalan devlet yetkilileriyle bir kez daha görüşme gerçekleştirildiğini, bu görüşmenin son derece önemli olduğunu ifade etti. Yapılan görüşmeleri bir nevi diyalog sürecinin müzakere sürecine geçişi olarak gördüğünü söyledi..."
İkinci pistte gelince...
PKK seçimlere kadar ateşkes için 5 koşuldan söz ediyor.
Bunlar, sırasıyla, (1) askeri ve siyasi alanlara dönük operasyonların durdurulması, (2) Kürt siyasetçilerin serbest bırakılması, (3) Öcalan'ın sürece daha aktif katılımı için önünün açılması, (4) Anayasa ve Hakikatleri Araştırma Komisyonları'nın kurulması, (5) Yüzde 10 seçim barajının kaldırılması.
Bunlar, PKK talep etse de etmese de bir kısmı atılan bir kısmı atılması gereken adımlardır...
Silahların susması için sıcak karşılaşma yaşanmaması lazım olduğu açık.
KCK davasının bir skandal olarak sürdüğü gün gibi ve silahlı eyleme karışmamış tutuklu yüzlerce Kürt siyasetçinin tutukluluğunun kaldırılmasının demokrasi gereği olduğu ortada.
Öcalan'la görüşmeler zaten sürüyor.
Hakikat Komisyonları bunca yıllık çatışmanın ve 50 bine yakın ölümün ardından yapılması kurulması gereken bir barış mekanizması...
Yüzde 10'u tartışmaya gerek yok, bu talep CHP'den MHP'ye kadar uzayan partilerin de talebi...
Bu istikamete adım atmak, şart kabulü anlamına gelmez. PKK'yı taraf haline getirmek anlamına hiç gelmez.
Bu şartların da içerdiği demokratik bazı zorunlulukları yerine getirirseniz, ellerin tetiklerden çekilmesini sağlama şansınız artar.
Mesele her yönüyle siyasete akar...
Siyaset ise demokratik meydandır...
Bu PKK'nın dağdan inme, tümüyle Kuzey ırak'a çekilme girişimiyle eşanlı yapılırsa Türkiye inanılmazı başarmaya doğru yola çıkar...
Top şimdi siyasi iktidarda...
İktidarın ilk hedefi sivil anayasa dönemi öncesi, Kürt sorunu için silahlardan arındırılmış bir Kürt alanı oluşturmak olmalıdır.
Ve bu, bugün bütünlükten, demokrasiden ve istikrardan taviz vermeden yapılabilir.
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.