Sorunlardan elbette bahsedilecektir. Tutukluluk sürelerinin, kimi delil sorunlarının, Ahmet Şık ile Veli Küçük'ün, İlker Başbuğ ile Danıştay tetikçisinin aynı suçun parçaları ve ayrı örgütün elemanları olarak yargılanmasının hukuk açısından ciddi sorun alanları oluşturdukları ortadadır.
Emniyet-özel yetkili savcı ve yargıç üçgeninde kimi siyasi renklerin baskınlığı ve bunun yarattığı sorunlar malumdur. Şık, Şener, Avcı kimi isimlerinin bu davaya başka bir kuvvet mücadelesi çerçevesinde bulaştırıldıkları da açıktır.
Sık vurgularız temizlik süreçleri temiz, hukuki, adil ve inandırıcı olmalıdır.
Ama Ergenekon davası denince, mesele bundan ibaret olabilir mi?
Ergenekon davası geçen hafta Hürriyet gibi kimi gazeteler, Özkök gibi kimi gazeteciler tarafından bir istibdat manzarası ve uygulaması şeklinde aktarıldı.
İnsanın hafızası bu kadar kısa olabilir mi?
Ülkedeki derin devlet faaliyetlerini, Susurluk cinayetlerini, darbe hazırlıklarını bu kadar çabuk unutmak mümkün olabilir mi?
Ergenekon davası, kimi eksiklikleri ve sorunlarına rağmen siyasi tarihimizin en önemli davalarından birisidir.
Sivil bir düzene doğru siyasi temizlik ve yaptırım istikametinde atılmış en büyük adımdır.
Darbe girişimlerini, darbeye zemin hazırlamak için hazırlanan kumpasları, sıkılan kurşunları ensesinden yakalayan, askeri vesayet düzenin gayri meşru girişimleri kadar onun ayrıcalıklı cihazı olan derin devlet yapılarını yargılıyor Ergenekon davası…
Bu dava bugün itibariyle darbe kelimesinin telaffuzunu bir risk haline getirmiş bir yaptırım sürecidir.
Kimse bu gerçeği gözardı edemez, etmemelidir.
Bugün Türkiye'de özgürlükler açısından yeniden mücadeleyi gerektiren farklı sorunlar bulunuyor olabilir. Otoriterliğin tavır alınmasıyla yeni merkezleri de bulunuyor olabilir, ancak kabul etmek gerekir ki, askeri vesayet düzeninin etki, tortu ve tehditlerinden bashetmek artık mümkün değildir.
Bu aşamaya kolay gelinmedi.
2007 yılını, Ergenekon'un son büyük yılını hatırlayın.
Dink ve misyoner cinayetleri, cumhuriyet mitingleri, askeri muhtıra, 367 krizi, zorunlu erken seçimler, iktidar partisine yönelik kapatma davası..
Ölümcül, otoriter, darbeci, tahakkümcü hamleler yılı..
2008 ise bunlara karşı atılan demokratik meşruiyet hamlelerinin yılı olmuştu.
Bu hamleler sadece siyasi iradenin attığı adımlardan oluşmadı.
Sivil yapılar ve örgütler, kimi gazeteler, yeni adli refleks, özgürlükçü ve liberal talepler bir bütün halinde hareket ederek meşruiyet zeminini hazırladılar.
Bunlar arasında ikisini özellikle belirtmek gerekir.
Alper Görmüş'ün yönetimindeki Nokta Dergisi ile Ahmet Altan'ın yönetimindeki Taraf Gazetesi…
Bu iki yayın organının yayınladığı, yayınlamaya cesaret ettiği ve arkasında durduğu belgeler olmasaydı, bugün sivilleşme sürecinde, askerin siyasi hayattan tasfiyesinde bu aşamada olmayabilirdik.
Deniz Kuvvetleri Komutanı Örnek'in günlükleri, sivil toplum andıçları, internet andıcı, Balyoz seminerinin belgeleri ve benzeri pek belge, bilgi bu yayın organlarında ortaya çıktı.
Taraf Gazetesi bugünlerde sarsıntılı bir döneme girdi.
Yayın yönetmeni Ahmet Altan, yardımcısı Yasemin Çongar istifa ettiler.
Ayrılma gerekçeleri, siyasi duruşları ne olursa olsun, ister katılın, ister katılmayın, Türkiye'nin bu isimlere teşekkür borcu vardır.
"Çıplak gazeteciler"in risk alması kolay değildir ve sık görülen bir iş değildir.
O risk, bilerek, görerek, göstererek, açığa çıkarak, meşruiyet üreterek yol almaktır.
Ertuğrul Özkök ve Ahmet Altan..
Biri 2007'yi temsil ediyor diğeri sonrasını..
Biri Ergenekon'a yandaşlığı diğeri karşıtlığı..
Unutmayın ve esası gözden kaçırmayın…
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.