Liderler şu veya bu biçimde liderlikten ayrıldıklarında, toplumsal hareketler ve örgütler yok olmazlar.
Murat Karayılan’ın yakalanması haberi ilk saatlerde doğrulanmadan, bazı görüşler ileri sürüldü.
Televizyonlarda, “PKK’nın Kandil’deki liderinin İran’ın eline geçmesi, yurttaşlarımızı ve devlet politikalarını nasıl etkiler?”, “PKK’da nasıl bir değişim olur?”, “İran ve Suriye ilişkilerimiz nasıl gelişir?” gibi sorular cevaplandı. Ben de bazı görüşlerimi değerlendirmenize sunmak istiyorum.
Önce ülkelerde Kürt nüfusun dağılımını hatırlayalım: İlk söylenmesi gereken, bütün Kürtlerin yarıdan fazlasıyla (yüzde 53’üyle) aynı kimlik belgesini taşıdığımız gerçeğidir.
10 milyonu biraz geçen Kürt nüfusun yüzde 40’ı İran, Irak ve Suriye’de oturmaktadır.
Bizim doğu ve güneyimizde bulunan üç ülkedeki Kürtlerin ekonomik durumu, yaşamları, eğitimleriyle devlet işlerinden yararlanma oranları, Türkiye’deki Kürtlerden çok farklı. Irak hariç, parasal güçleri ortalamanın oldukça gerisinde olan bu üç ülkedeki Kürtlerin büyük çoğunluğu, Türkiye sınırına yakın yerlerde yaşarlar.
Karayılan yakalandıysa PKK’da ne değişir?
Cumhuriyet tarihinde ve son zamanlardaki Kürt siyasal hareketleri, (isyanlar, terör savaşları, siyasal girişimler ve diğerleri) hemen hemen bütün toplumsal hareketler gibi kişilerin eseri değildir. Kişiler hareketi canlandırabilirler; hızlandırabilir, geriletebilir, hedef değiştirebilirler ama yok edemezler. Bir siyasal hareketin yok olması veya etkisinin sıfırlanması, birlikte yaşanılan devletle ilişkiye bağlıdır. Liderler şu veya bu biçimde ayrıldıklarında, toplumsal hareketler ve örgütler yok olmazlar.
Karayılan yakalanırsa PKK son bulmaz, asıl hedefi değişmez; yeni gelen lidere bağlı olarak tavır, biçim değişir; ama esas değişmez, bugün olduğu gibi ileride de Türkiye’de yaşayan insanların kararına bağlı olarak güçlenir veya geriler.
Karayılan İran tarafından yakalanmışsa, ilk günlerde “İran’a kim verdi?” ya da “Kim yardım etti?” sorusu, liderlik mücadelesinin unsurlarından biri olur. Gazetelere geçen PKK içi çekişmelerden anlaşıldığına göre, Karayılan sonrasındaki lider mücadelesini, aşırılık taraftarları kazanır.
Aşırıların kazanması, Türkiye’yi ve hükümet politikalarını sertleşmeye zorlar.
Dün çok söylendiği gibi, ‘İran’ın kararlı tutumu’ sonucu yakalanmış olduğu, ‘Türkiye’nin de PKK karşısında kararlı davranmadığı için’ terörün devam ettiği görüşünün savunulması, Kürt meselesinin hâlâ anlaşılmadığını göstermekten başka bir işe yaramaz. Bu görüşlere yetkililerin itibar etmeyeceğini umarım.
İran’la birlikte çalışmak
Tekrarlanan görüşlerden biri de, “Kararlı bir politika içinde ve başarılı bir operasyonla Karayılan’ı yakalayan (!) İran’la, terörün temizlenmesi için işbirliği yapılmalı” önerisi de, Kürtlerimizin sayılarıyla ekonomik ve eğitim durumları göz önüne alınarak değerlendirilmeli; daha doğrusu değerlendirilmeden, bir kenara konulmalıdır.
İran bizim komşumuz olduğu için, ilişkilerimizi dostluk içinde arttırmamız gereken bir ülkedir; yoksa İran’la ve Suriye’yle görüşülebilecek, devlet-yurttaş ilişkileri düzeniyle ilgili hiçbir ortak konumuz yoktur!
İran ve Suriye demokratik rejimler değildir; demokrasiye derin ve sıkıntılı aşamalar yaşayıp geçirmeden ulaşamazlar. O toplumların bu aşamaları geçebilmeleri için kültürlü, deneyimli ve vatansever liderlere ihtiyaç vardır; böyle liderler henüz görünmemektedir.
Son Haber: Ben bu yazıyı bitirirken Karayılan haberinin yanlış olduğu anlaşılıyordu. Son haberler, esasını değiştirmediği için yazımı sunuyorum.
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.