SON dakikaya kadar bekledim bu yazıyı kaleme almak için. İçimde bir umut bekledim. Çocuklara beraat kararı çıkar diye. Ama saat altıya geliyor. Yazımı en geç yarım saat sonra teslim etmem lazım. O halde hâkimin ne karar verdiğini bilmeden yazıyorum. Bir yandan dua ediyorum. “Beraat etsinler. Lütfen. Ne olur!”
Çocuklar dediğim geçenlerde “Yumurta Terör Örgütü” başlıklı yazımda anlattığım, Hopa olaylarını protesto ettikleri için terör örgütü üyeliği iddiasıyla aylardır hapiste bulunan sol eğilimli üniversiteli gençler. Dün Ankara 11. Ağır Ceza Mahkemesi’nde ilk duruşmaları yapıldı. Salon tıklım tıklımdı. Salonda ilk gözüme çarpanlar arasında CHP milletvekilleri Binnaz Toprak, Umut Oran, Rıza Türmen, Melda Onur, Hüseyin Aygün ve Avrupa Birliği Komisyonu Temsilciliği’nin kıdemli siyasi danışmanı Sema Kılıçer var. AK Parti’den kimse yok, en azından ben görmedim.
Uzun bir bekleyişten sonra sanıklara eşlik eden jandarmaların bereleri üzerinden zafer işareti yapan genç pürüzsüz parmaklar ve sonunda parmakların sahipleri görünüyor. Ve çocuklarını izlemeye gelen annebabalar ve dostlardan bir alkış tufanı... Annelerden biri sanık sandalyesinde oturan oğlu Mahir Mansuroğlu’nun fotoğrafını çekmeye kalkınca hâkim, 40’lı yaşlarında zarif sarışın hanımın salondan atılması için emir veriyor. “Anne o, anne” itirazları karşısında hâkim yumuşuyor. Tutuklulardan ODTÜ Metalürji Mühendisliği birinci sınıf öğrencisi Ömür Çağdaş Ersoy’un 17 yaşındaki kız kardeşi Gizem ve babaları Fatih Bey ile oturuyorum.
Gizem, “Ağabeyimi çok özledim” diyor. Gülümsemeye gayret ediyor. Ama çok da beceremiyor. Alt dudağı titreyip duruyor. Kamu emeklisi baba Fatih Ersoy, takım elbise giymiş, kravat takmış dimdik oturuyor. Fatih Bey daha birkaç gün önce oğlunu cezaevinde ziyaret etmiş. Çağdaş, babasına “Baba sen bana bir gün fiske dahi atmadın, bu adamlar beni neden böyle dövdüler anlamıyorum. Ben ne yaptım ki?” demiş.
Önümde bir diğer “terörist”, 1988 doğumlu Hikmet Tanıl’ın annesi ve turizmci kız kardeşi oturuyor. İkisi de saçlarını kestirmiş protesto için. İzah edeyim. Cezaevinde gür ve dalgalı saçları uçurtulan Çağdaş’a destek olmak adına tutuksuz yargılanan 5 arkadaşı saçlarını kazıtmışlardı. Bunun üzerine üçü içeriye alınmıştı. Çünkü devlete göre “tanınmamak için” böyle yapmışlardı. Beraat veya en azından tutuksuz yargılanma kararı çıkmazsa ben de saçlarımı keseceğim. Biraz. Bu dava kanıma dokunuyor. Çünkü özünde her türlü muhalif sesi ve özellikle de gençleri sindirme var. Susturmak, pasifize etmek, depolitize etmek. Evet bu gençler sol görüşlü. Hidroelektrik santrallarla savaşlara, hak ihlallerine “Hayır” diyorlar. Ücretsiz eğitim talep ediyorlar. Ama herhangi bir şiddet eylemine katılmamışlar. Zaten 28 sanıktan biri bile, hâkim “Sabıkanız var mı?” diye sorduğunda, “Evet” cevabı vermedi. Hopa davasının medyada bu denli ilgi görmesi, Adalet Bakanlığı’nı hareketlendirdi. Adalet Bakanı Sadullah Ergin’in danışmanı Adnan Boynukara, perşembe günü aradı. “Tutuklu” diye telaffuz ettiğim öğrenci sayısına (en az 500 demiştik) nazikçe itiraz etti. Rakamı CHP Tunceli Milletvekili Hüseyin Aygün’ün hazırladığı bir rapordan almıştım. Boynukara’ya, “Peki sizdeki sayı kaç?” dedim. “Hemen öğreneceğim” dedi. Ve birkaç saat içinde geri döndü. Bakanlığın verilerine göre “sadece” 225 öğrenci tutuklu şu anda. Aygün’e aradaki farkın sebebini sordum. Aygün rakamları Çağdaş Hukukçular Derneği ve ayrıca Ankara, İstanbul, Adana, Erzurum, Malatya ve İzmir barolarından derlediğini ve aralarında 9 lise öğrencisi olmak üzere cezaevinde 272 ekseriyetle sol görüşlü öğrencinin olduğunu aktardı. Geriye kalan 200 küsur öğrencinin ise KCK operasyonları kapsamında tutuklandığını ama isimlerine ulaşılamadığını ekledi. Çünkü bu öğrencilerin avukatları da geçenlerde yeni bir KCK dalgasında içeriye tıkıldığı için kendileriyle ilgili sağlıklı bilgi alınamıyor. Durum bu. Evet saat şu anda altı buçuk oldu. Yazımı teslim etmek zorundayım. Ankara’dan iyi haberler umuduyla “gönder” tuşuna basıyorum...
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.