Cemaat ile Başbakan arasında tırmanan gerilim gösteriyor ki önümüzdeki dönemde siyasi atmosfer kızışacak. Bloklar yeniden şekillenecek. Değişik çevreler, farklı (ve sürpriz) biçimlerde, gerilimin tarafı haline gelebilecek.
Değişik renklerdeki muhalefetin İstanbul’da belediye başkanlığı seçimine asılacağı, mümkün olabildiği oranda bir ‘muhalefet koalisyonu’nun hedefleneceği anlaşılıyor. İstanbul’da yerel seçimlerde kazanılabilecek bir başarı, gerçekten de sonraki iki kritik seçimin yönelimini etkileyebilir.
Bu açıdan, dün en dikkat çekici gelişme, Selahattin Demirtaş’ın “CHP ile HDP görüşebilir” açıklamasının medyaya yansıması ve ‘bir ittifaka yeşil ışık’ şeklinde değerlendirilebilmesiydi.
Tabii, “Cemaat, karşı tarafa geçebilir” havası da yeni hesapları tetikliyor.
“Kürtler de bu koalisyonun içine girse” istek ve özlemi, bu fotoğraf içinde, daha belirgin bir ağırlık ve anlam kazanmaya başlıyor: ‘CHP+ Cemaat’ ve buna Kürtlerin ilave edilmesi gibi formüller, yeni formül olarak öne çıkıyor.
Peki gerçekten HDP ile CHP, İstanbul’da bir seçim ittifakı yapabilir mi? Böyle bir ittifak, sandıkta, arzulanan oranda bir sonuç üretebilir mi?
Ne olursa olsun, her iki tarafta da böyle bir ittifaka istekli olanların varlığından söz edilebilir. Hatta, bu isteğin, ‘bu iki siyasi akımın dışında’ kalan gazeteciler arasında çok rağbet bulduğunu gözlemleyebiliyoruz.
‘AK Parti’ye haddini bildirmek’, ‘Başbakan’ın kibrini kırmak’ gibi hedefler son dönemde, muhalif medyada yaygın bir beklenti. AK Parti’nin seçmen dersi yoluyla denetlenebilir, durdurulabilir hale gelmesi isteniyor.
Çözüm sürecinin etkisi
Bu denklemlerdeki asıl kritik ağırlık merkezinin Abdullah Öcalan olduğunu unutmamak gerekiyor. Gazetelere yansıdığı kadarıyla bazı sivil isimlerin Öcalan’la görüşebilmesi konusunda, hükümet bir hazırlık içinde. Bu tür haberlerin hükümete yakın çevrelerden çıkması, ‘çözüm süreci konusundaki mutabakatın olumlu yönde seyrettiği’ şeklinde yorumlanabilir.
Yerel seçimlerdeki ittifak ilişkileri, pek tabii ki Öcalan açısından da önemli. Seçimin kaderini etkileyecek bir yerde durduğunu hissederse, veriler o yöne işaret etmeye başlarsa Öcalan, yeni bir değerlendirmeye, farklı bir orkestrasyona gidebilir.
Ancak şurası bir gerçek ki, ‘çözüm süreci’ yolunda Öcalan için tek muhatap hâlâ AK Parti. CHP ve MHP’nin sürece sıcak bakmadıkları, tersine bir tutum içinde oldukları dikkate alınırsa, Öcalan’ın hareket imkânının o kadar da güçlü olamayacağı söylenebilir.
Siyaset hesap işidir. Anketler ortaya çıktıkça, grafikler somutluk kazandıkça, ‘taban’ın rengi netleştikçe, siyasi aktörlerin hamleleri de bu gerçeklik üzerinden anlam kazanacak. İşte o ortamda Öcalan bazı hamleler yapabilir.
Eğer ‘elinin güçlü olduğunu’ hissederse hükümetten daha ileri taleplerde bulunabilir. Kendi durumuyla ilgili beklentilerini yükseltebilir.
Birçok engele rağmen hâlâ çözümün önünü açabilecek adımlar, asıl olarak hükümetten gelebilir. ‘Kandil, BDP, HDP tablosu’ içinde, Öcalan’ın yeri ve tutumu, kritik ve belirleyici önemde bir denge unsuru. Bu gruplar hükümetle daha polemikçi ve rekabetçi bir dil kullanırken Öcalan, daha çözüm odaklı bir yolu tercih eden, soruna günlük polemiklerin dışında, yukarıdan bakabilen bir görüntü veriyor.
Kürtlerin, Türkiye’nin batısından, medyanın bir kesiminden “CHP’ye destek verin, AK Parti’yi bitirelim” teşviki görebileceği anlaşılıyor. Bu teşvikin belli etkiler yapacağı bir gerçek.
Tabii CHP böyle bir ittifaka ne kadar hazır, onu da bilebilmek kolay görünmüyor.
Ancak ne olursa olsun, denklemin bundan sonraki seyri, müzakereyi yürüten, ona önderlik eden Öcalan’ın kararından bağımsız olarak analiz edilemez.
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.