Hükümetin, Öcalan ile yeniden görüşmelere başlamasından bu yana, bir buçuk yıl geçti. Kısa sürede az yol alınmadı. Zaman içinde elde edilen kazanımları ortadan kaldıracak olumsuz gelişmeler yaşanmadı değil. Pek çok sorunla karşılaştık. Ama işte bugünlere geldik.
Çözümün kolay olamadığını, dünyadaki benzer sorunların pratiğinden de görmek mümkündür.
Kuzey İrlandameselesini ele alalım: Thatcher’in yerine başbakan koltuğuna oturan, John Major’ın görüşme çağrısı yapmasından dört yıl sonra, İrlanda Kurtuluş Ordusu (IRA) tarafından ateşkes ilan edilir. Tony Blair’in, başbakan olması ile birlikte ise Kuzey İrlanda sorunu açısından yeni bir döneme girilir. Çünkü Blair önceki hükümetlerin aksine bir ön şart ileri sürmeksizin görüşmeleri devam ettirdi. Buna rağmen, anlaşmanın sağlandığı son âna kadar silahlar patlamaya devam etti.
İrlanda Kurtuluş Ordusu, ilk görüşmeden ancak, on üç yıl sonra silahı bıraktığını ilan etmiş oldu. Ortada hâlâ birçok sorun var ve ne zaman çözüleceği de belli değil.
Türkiye’den pek çok siyasetçi, aydın, gazete köşe yazarı, Kuzey İrlanda probleminin çözüm sürecini yerinde görmek için seyahatler yaptılar.
İncelemelerde bulundular, raporlar hazırladılar...
İrlanda barışına övgüler yağdıranların bazıları, Türkiye’nin geldiği noktayı küçümsediler, küçümsüyorlar.
Sürecin kalıcı olmasının garantisi politik düzlemde olduğu kadar, toplumsal düzlemde de, büyük bir desteğin yaşama geçmesi gerektiği gerçeğini gözardı ediyorlar.
Toplumun “çözüme ve barışa dair” desteği her geçen gün arttı. Çünkü pek çok insan, durumlarının çatışma dönemlerinden çok daha iyi olduğunu gördü.
Atılacak her adım, yapılacak her yasal değişiklik işte bu toplumsal desteği artırmayı da amaçlamalıdır.
Buradan yola çıkacak olursak, “Yeni Çözüm Paketi” bize bazı imkânlar sunmaktadır. İçişleri Komisyonu’nda kabul edilen ve Meclis Genel Kurulu’na sunulan metin şöyle diyor: “Düzenleme kapsamında yapılan çalışmalar ile alınan tedbirlere ilişkin kamuoyunun doğru ve zamanında bilgilendirilmesini sağlayacak.”
Kamuoyunun süreçle ilgili bilgilendirilmesi önemlidir. Bu yolla, sürecin en önemli garantisi olan toplumsal destek giderek artacak, bu ise süreci devam ettirenlerin kararlılığını sağlamlaştıracaktır. Bu önemlidir. Önemlidir, çünkü süreç karşıtlarının yapmak istedikleri şey toplumun bu desteğini zayıflatmaktır.
Bir başka bölümde ise şu ifadeleri okumak mümkün: “Gerekli görülmesi halinde yurtiçindeki ve yurtdışındaki kişi, kurum ve kuruluşlarla temas, diyalog, görüşme ve benzeri çalışmalar yapılmasına karar verecek....”
PKK yöneticileri ile yasal zeminde ve açıkça görüşme imkânı doğuyor. Böylelikle, bu yasalaşma ile birlikte, zaman zaman ortaya çıkan bazı zaafları ve anlaşmasızlıkları gidermek ve karşılıklı güveni artırmak daha kolay olacaktır.
Paketin son bölümünde ise şu ifadeler var: “Düzenleme kapsamında, verilen görevleri yerine getiren kişilerin hukuki, idari veya cezai sorumluluğu doğmayacaktır.”
Bu sayede, siyasiler için olduğu kadar, devletin her kademesinde görev alan bürokratlar için de rahat çalışma imkânı doğmaktadır.
En mühimi, süreç yasal bir zemine kavuşmuş olacaktır.
İngiltere Hükümeti adına, IRA ile müzakereleri sürdüren Jonathan Powell şunu söylüyor: “Süreci başlatmak başlı başına mühim bir karar vermek anlamına gelir.” Türkiye süreci başlatmakla kalmadı; bunu belli bir aşamaya getirmeyi başardı.
Süreci devam ettirmek için tutarlı davranmak, küçük de olsa sürekli adım atmak, güveni artırır, bizi geleceğe taşır
Kullanılan dil problemli, üslup rahatsız edici olabilir. İçerik ise yetersiz bulunabilir. Tüm eksikliklerine rağmen “Yeni Yasa” bu hâliyle bile iyi bir işlev görecektir.
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.