'Peki ne verildi?'

"Peki ne verildi de silah bıraktılar" diye sorup duran ve verilen cevaptan asla tatmin olmayanlar, "özgür siyaset yapma" vaadinin ne kadar büyük bir hak ve ne muazzam bir imkan olduğunu bir türlü algılayamıyorlar.

Aslında sadece onlar değil; şu anda pek az insanın, özgür siyaset vaadinin anlamını, kapsamını ve çapını tam olarak algılayabildiğini düşünüyorum ben.

Siyasetin bütün ön kabullerini altüst edecek; kullanageldiğimiz birçok kavramı tarihin çöp sepetine yollarken yeni kavramları, yeni bakış açılarını gündeme getirecek; rejimin temel paradigmaları dahil her şeyi tartışma alanına sokacak büyük bir değişimden söz ettiğimizin tam olarak bilincinde değiliz henüz.

Evet, bundan böyle hiçbir siyasi proje silah tehdidiyle dayatılamayacak bu ülkede. Ama eğer özgür siyaset olacaksa, elde silah varken bile ortaya konmaya cesaret edilemeyen radikallikle projeler sökün edecek siyaset meydanına...

Mesela...

Özgür siyaset yapmak dediğinizde, üniter yapıyı değişmez bir veri olarak ortaya koyamayacak, birilerinin kalkıp başka türlü idari yapılar önermesine tahammül edeceksiniz.

Özgür siyaset dönemi başladığında, birileri federasyonu da, bölünme fikrini de siyasi bir proje olarak ortaya getirip halkın desteğini isteyecek; sınırları da tartışmaya açabilecek. Nasıl, bir zamanlar Mustafa Kemal ve arkadaşları kafalarındaki Cumhuriyet için "Misak-ı Millî" diye adlandırdıkları yeni bir sınır hayal ettilerse, bugün başkalarının da Türkiye ya da bölge için yeni sınırlar hayal etme, bu hayalleri ortaya koyma ve savunma hakkı olacak.

Özgürlüğün lafı bile yetti

Özgür siyaset dönemi henüz başlamadı ama geleceğimize ilişkin hayallerin-projelerin ufak ufak ortaya konmaya başlaması için özgürlüğün lafı bile yetti.

Aslına bakarsanız daha şimdiden, Türkiye'nin ve Ortadoğu'nun gelecekte alacağı şekle ilişkin birçok hayal dillendirilmeye başladı bile. Daha önce sadece birtakım düşünce kuruluşlarında ya da kimi siyasi mahfillerin kapalı toplantılarında konuşulabilen şeyler şu anda kamuoyu önünde açıkça konuşuluyor. Kimisi sadece flu bir düşünce ya da vizyon olarak, kimisi yarı hayal-yarı proje olarak, kimisi ise oldukça olgunlaşmış ve şekillenmiş projeler olarak ortaya konuluyor.

İşte, onlardan biri... Dengir Mir Fırat'ın Akşam'a verdiği söyleşide Türkiye ile Irak Kürt Bölgesi arasında Ortak Pazar türü bir birlik öngörüyor:

"- Irak'taki Kürt bölgesi bağımsızlığa kavuşursa, Türkiye ile "gevşek federasyona" geçilmeli tezleri de var. Siz nasıl bakıyorsunuz geleceğe?

- Zannetmiyorum, öyle bir federasyon olmaz ama AB ile olan Ortak Pazar gibi bir birlik olabilir. Bundan beş sene önce Kürdistan'da kişi başına düşen milli gelir 300 dolardı, şu anda 10 bin dolar civarında. Beş yıl içerisinde 50 bin dolara çıkacağı öngörülüyor. Yani Türkiye'nin çok çok üstünde bir milli gelire sahip olacaklar. O zaman vizeleri ve sınırı kaldırır, Ortak Pazar kurabilirsiniz."

Ve bir başkası... Altan Tan Ortadoğu'nun geleceğine ilişkin kendi vizyonunu şu sözlerle ortaya koyuyor:

"Ortadoğu'ya yeni bir sistem lazım. Türkler'in, Kürtler'in, Süryaniler'in, Ermeniler'in birlikte yaşayabilecekleri, entegrasyonun olacağı, gümrüklerin, sınırların kalkacağı, belki eyaletler birliği gibi bir Ortadoğu lazım. Türkiye'de demokratik bir devlet olursa, inanın sadece Kürtler değil, Halep'teki, Şam'daki Araplar da bu federasyona bağlanmak isteyecektir."

Bunun gibi -henüz ifade edilmiş ya da edilmemiş­- daha nice proje olduğunu biliyoruz. (Erdoğan, Davutoğlu ya da Öcalan da birçok defa kendi hayallerini ya da projelerini ortaya koymadılar mı?)

İşte demokratik siyaset bütün bu projelerin siyaset meydanında serbestçe rekabet ettiği; birbirini etkilediği, dönüştürdüğü ve nihayetinde hangi projenin -ya da nasıl bir sentezin- hayata geçeceğine halk oyunun karar verdiği bir süreçtir.

Herkes bundan on yıl sonra nasıl bir Türkiye, nasıl bir Ortadoğu olacağına dair spekülasyon yapabilir. Ama sonuçta ne olacağını kesinlikle kimse bilemez.

Demokratik siyasetin açık uçlu bir süreç olmasının anlamı da zaten budur.