Seviyesiz ve dengesizden “itici” bir söze yüklüdür salak kelimesi.
Salak olmakla akılsız olmak örtüşen yüklemeler de değildir. Yani salak; bilgili bilgisiz olabildiği gibi, bilgisiz bilgili de olabilir. Bir nevi cahil yüklemidir salak!
Aslında salak olmak utanılacak bir şey midir! Çünkü eğer utanılacak bir şey olabilseydi bu toprakların öndegidenlerinin önesürümlerinden epey bir utanması icap ederdi. Fakat kimsenin utandığına tanıklık etmiş olmamamıza rağmen, neden salaklığın değil de, salak kelimesinin itici geldiğini de anlamaya çalışmamız lazım tabi.
Bir durumun kendisinden değil de, teriminden ar etmek ve ar edilmesini önermek törel bir ahlak olsa gerek. Törel yaşam biçimine saygı da gerektiğine göre, öyleyse faal salaklığın değil onun tesmiyesinin itici bulunması ve tesmiye edilen salaklığın bizzat kendisinin salak terimini mahkum etmesi töreye uygundur herhalde!
Törelin tüzele uç vermesi ve onun önemli kaynaklarından biri olması, benim kabul etmemle de alakalı değildir. Aslında törel yaşam savunduğum veya savunacağım bir şeydir, zira törel toplum içerisinde yaşamaktayım ve toplumun ilgili argümanlarını vasat bir ahlak üzerine inşa ettiğini biliyorum.
Bu bakımdan toplum seviyesiz ve dengesiz değildir. Yani salaklığın kendisi belli bir seviye ve denge unsuruyla yüklemlidir. Topluma bu yüklemi törel kılan asıl unsur ise, öndegidenlerdir. Yani toplum, öndegidenlerin seviye ve dengesiyle törel felsefesini edinmektedir.
Yahudileri soykırıma uğratan Alman törel toplumu, yaptığının Avrupa’ya en büyük iyilik olduğundan şüphe etmiyordu. Alman toplumunun, soykırımı, “şüphesiz iyilik” olarak törel kılması Nazilerden (Nasyonal Sosyalistlerden), Naziler de Adolf Hitler’den bağımsız değildi.
Yenilgi sonrasında Alman toplumunun törel biçimi tam anlamıyla değişti. Yani yenilgi öncesi “şüphesiz iyilik” olan soykırım, yenilgi sonrası “şüphesiz kötülük” oldu. Öyle ki, Alman toplumu geçmiş “salaklığın” utancını, yeni öndegidenler eliyle kaim kılınan “şüphesiz kötülük” olarak törel yaşam biçimiyle uyumlu hale getirip, soykırım utancını koruma yasası çıkardı. Artık törel yaşamda soykırımdan utanmamak suç kabul edildi!
Benzer biçimde “Kürt sorunu”nu, Şeyh Said’den bu yana Türk toplumunun yaşamında “Kürtçülük, bölücülük ve terör” olarak törel kılmak, Türk toplumunun kendiliğinden harcı değildi. Bu ona öndegidenlerinin bir önesürümü olarak öğretildi. Öyle ki, Kürtlerin “egemenlik hakkı” Türk toplumunda “şüphesiz kötülük” olarak yasa haline getirildi. Ve şüphesiz iyilik, Kürtlerin “egemenlik hakkı”nı şüphesiz kötülük olarak yasallaştıran bölünmez bütünlük, herkes Türk’tür, devletin bekası, etle tırnak, ümmet-kardeşlik gibi törel ve tüzel önesürümler oldu.
Vahim taraf şu ki, Nazi önesürümü törel yaşama katılmış olsa da, kısa ömürlü olduğundan belki, Alman toplumu geçmiş salaklığından utanma erdemini -yenilgiyle de olsa- tedarik etti. Ve fakat neredeyse bir yüzyıldır sağcı-solcu, laik-dinci değişken öndegidenler marifetiyle Türk toplumunda törel kılınan Kürtlere dönük “şüphesiz kötülük” dogması, şimdilerde değişime yöneleceğine İslamcı geçinen-bilinen salaklar yüzünden daha sekter bir hal alma tehlikesiyle karşı karşıya bulunmaktadır.
Türk toplumunun Kürtlere ilişkin hakka uygun olmayan törel yaşamını yadsıyıp da, bu salaklığa törel devamlılık veren şimdinin muktedir zihniyetinin yazar-çizer öndegidenlerinin salak olduklarından arada bir bahsetmek yanlış olabilir mi? Üstelik Cumhuriyetin Kemalist çocuklarından önemli bir kısmının son zamanlarda bu yanlış törel yaşam biçimini yadsımaya ve değiştirmeye dönük ciddi çabaları varken!
Türk toplumunun İslamî kesiminden birinin -hangi hesap adına olduğu ayrı olmak üzere- hasbelkader törel yaşamı değiştirmeye uç verebilecek açıklamasına, yine İslamî kesimden birilerinin “haksızlık ediliyor” diye tahammül dahi göstermemesi yanlış törel yaşamı sekter kılması bakımından salak yüklemesinden daha vahim bir hakaret değil midir?
Kusurumuz salaklığı törel kılmak değil de, arada bir salaklara salak demek olsun! Bu kusuru yüklenirim, imaj töreline aykırı da olsa!
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.