Kafa kesenlerin şeriatı

Aslında boğazımıza kadar şeriatın içindeyiz.Bir tek kafamız şeriatın dışında. Bir tek kafamız şeriatla karşı karşıya. Acaba saltanatlarına hilafet, kafa kesmelerine şeriat diyenler neyi kesiyor ve neyi temsil ediyor? Onların getirdiği şeriat hangi şeriat? 

İki çeşit şeriat var.Bir tanesi bilinmediği hâlde çok meşhur olanı. Sokakta bir Müslüman’a sorun: “şeriat nedir?” Verebileceği cevap çekingen ve muğlâk bir cevap olacaktır. Mahiyeti bilinmediği hâlde çok meşhur olan bu şeriat bir korku nesnesi olarak zihinlere kazınmıştır. Buna dindarlar dâhil. Çünkü onlar da şeriatı şeriattan korkanlardan çok farklı algılamıyor: El kesmek... Şeriatla uzaktan, hayalî ve idealize edilmiş bir tarihsel temasları var. Şeriat, yaşayan bir yasa(ma) iken onların hayalinde eskiden yaşamış şimdi ölü bir tarihsel tezahürün hayaleti olarak kalmış sadece. Dindar olmayan korkmakta, dindar olan çekingenlik göstermekte haksız değil.

İkinci şeriatise mahiyeti yakinen bilindiği hâlde hiç meşhur olmayan şeriattır. Hatta şeriat olduğunu duyunca çoğu insan inanmakta güçlük çekecek ve sizi (ve bu yazıyı) alaya alacaktır: Tabiat kanunları. Evet, tabiat yasaları olarak bildiğimiz doğada cari kurallar bütünü de şeriatın bir parçası. Hatta ilk parçası. Bu çeşit şeriata “fıtri şeriat” deniyor. Doğa’daki bu şeriatın özelliği gelmemiş olması ve zaten var olmasıdır. Doğadaki bu “built-in” şeriat isteyen, istemeyen herkes için her yerde geçerlidir. Teklifsiz, mesafesiz, peygambersizdir. Onu muhatabına yüklemeye gerek yoktur, zaten cihazın parçasıdır. Cihaz onun işleyişinin cisimleşmiş hâlidir. Buna genetik şeriat diyebiliriz. 

Uzaktan kumanda ile hareket eden bir oyuncak düşünün.Bir konuşan bir de konuşulanı yoktur. Çünkü sadece bir konuşan var olduğu için konuşma vuku buluyor bile değildir. Sinyalin akışının tamamlanması ve hareketin gerçekleşmesi sözkonusu. Ama bir GPS cihazına bakan veya cep telefonunda yol tarifi alan bir araba sürücüsü ise konuşulandır ve ona “ikinci ışıkta sağa döneceksin, filan levhayı geçmeyeceksin” vesaire denir. İtaat garanti değildir. Hitap ki bu örnekte bir Kitap’tır; ancak bir çağrı ve bir davettir. Fakat oyuncak arabada sadece emir vardır. İtaat gibi görünen şey esasen emrin tahakkukundan ibarettir. İçgüdü adıyla kayıtdışına taşıdığımız tüm edimler bu şeriatın neticesidir. İnsan ise robot ve hayvandan farklı olarak muhataptır: konuşan bir hayvan, irade eden bir öznedir. 

Demek ki iki çeşit şeriat var: Genetik olarak akan şeriat ve söze dökülen şeriat. Yolda olması gerekeni tarif eden sinyal, oyuncak arabada kesintisiz akarken, araba sürücüsüne gelince söze dökülür ve konuşmaya dönüşür: Doğa’ya (hitap değil) hükmeden şeriat ile Tarih’e (hükmeden değil) hitap eden şeriat. Nesnesi fıtrat olan şeriatın yönetim biçimi diktatörlüktür. Zira onda takdir ve kader doğa suretini alır. Tekvini şeriatta Tanrı’nın iradesi direkt tasarruf hâlindedir. Donan su demiri çatlatır. İnsandaki şeriatın yönetim biçimi ise demokrasidir. Onda takdir teklif suretini almıştır. Allah orada irade ile değil kelam ile “hitap eder”. Bu konuşmasına kitap (Qur’an) ve mesaj taşıyan elçisine peygamber (Muhammed) denilir.

Şeriat’ın bugün sadece hayaletleriyle tanışıyor olmamız bir yana, bugün hilafetin veya şeriatın insan iradesinin rağmına uygulandığı her yerde insaniyet gasp edilmiştir. İnsana hitap eden şeriat, insanın vicdan ve iradesini gerektirdiği için istemeyen insana zorla uygulanamaz. İnsanlara zorla şeriat uygulamak onları hayvan yapmaktır. Çünkü sadece maymunlar cehenneminde şeriat kafasız kalmayı gerektirir.