İyimser yazı...

Beklenen gün ve hatta an geldi. Başbakan Erdoğan’ın kamuoyuna sızdırılan haberleri ve bu haberlere istinaden yapılan yorumları kastederek “bunların bazısı kısmen doğru, bazısı yanlış, çok şaşıracaksınız çok” dediği “demokratikleşme paketi” siz bu satırları okuduğunuzda açıklanmış olacak. Paketin içerdiği hususlardan bazısı, muhtemelen “maksat kamuoyu oluşsun, beklentinin çıtası yüksek olsun” denerek sızdırılmıştı ya, esasen “sır” gibi de saklanıyordu. Öyle ki AK Parti’li milletvekilleri de dâhil parlamentomuzun bile haberi yoktu. Paketi hazırlayan dar ekip çalışmalarını Başbakan’a sunmuş ve o da noktayı koymuştu.

Nokta konulmuştu konulmasına ama bu sefer de “Çözüm Süreci kapsamında biz üzerimize düşeni yaptık ama siz taahhüt ettiğiniz hiçbir şeyi yapmadınız” diyerek silahlı güçlerinin sınır dışına çekilmesini durdurduğunu açıklayan PKK girmişti işin içine. Koskoca hükümet “terör örgütü öyle dedi hükümet de hemen paket yaptı, açıkladı” dedirtmezdi kendisine herhâlde; nitekim dedirtmedi. Paketin içerdiği hususlar bir kez daha gözden geçirildi. Pakette “olmayan” hususlar açıklandı. Böylece “pazarlık” veya “müzakere” filan izlenimi ortadan kaldırılmış oldu ve paketin ilan edileceği tarih de bugüne ertelendi.

Umarım “paket”, Sayın Başbakan’ın bizi uyardığı, hazırladığı şekilde “şaşırtan” bir etki yaratır. Tabii bu “şaşırma” hâlinin “bu muydu?” dedirtme ihtimali de akla gelmiyor değil. Ama şimdi kaygılanmanın âlemi yok; pusuda “bakalım kimler kaygılanmış bugün” diye bekleyen görevli arkadaşların şimşeklerini üzerine çekmenin de... Hem biraz iyi niyetli olmaya, umutlarımızın canlanmasına ihtiyacımız var. Fazla kaygı insanın psikolojisine de iyi gelmiyor. Şaka yapıyor değilim; “anadilde eğitim pakette yok, KCK’li tutuklular için özel bir düzenleme yok, Ruhban Okulu’nun açılması başka bahara” gibi pakette olmayanlar açıklamalarına karşın, umutlu bir heyecanla beklemedeyiz cümleten. Ne de olsa “birlik ve beraberliğe her zamankinden daha fazla muhtaç olduğumuz” bir dönemden geçiyoruz ve bu “birlik ve beraberlik” meselesinin ilk defa içinin doldurulması ihtimali var. Ve hayatımız bu ihtimale duyduğumuz platonik aşkla geçti yahu...

Bazı okurlarım söyleneceklerdir, “hem pakette olması gerektiğine inandığın şeylerin pakette olmadığını peşinen biliyorsun, hem de umutlu olmaktan, iyimser olmaktan filan bahsediyorsun, bu ne yaman çelişki?” Tabii yazılarıma söylenmeyi iş edinmiş bazı okurlarımın tepkisinin bu kadar yumuşak olmayacağını da bilmiyor değilim. Bu tip durumlarda genellikle “sizi gidi ‘yetmez ama evet’çiler sizi” türü cümlelerle başlayan, gerisi galiz küfür ve hakaretlere kadar varan tepkiler alıyorum. Hâlâ. Çok çeşitli bir izleyici kitlesine sahip olmanın sonuçlarıdır, tahammül şart diyerek anlamaya çalışıyorum bu eleştiri ve tepkileri. Ama ne yalan söyleyeyim, yıldım yahu; “yetmez ama evet” koalisyonu çoktan dağıldı gitti ama hâlâ zılgıt yiyor, izahatını yapmak zorunda kalıyoruz.

Tamam, çelişki ise çelişki, ama mevzunun özü tamamen duygusal, yani insani. Bugün tercihimi iyimser olmaktan yana yapıyorum. Bugünün hafızalarımızda “dönüm noktası” değerinde bir yeri ve anlamı olsun istiyorum. Paketi hazırlayanların olmazlandığı hususlar için de olumlu bir temel atılmış olsun ve sonrasında Meclis devreye girsin ve Meclis’te bu paketin “eksikleri” konuşulsun, “daha fazla demokrasi” densin istiyorum, diliyorum.

AK Parti’nin başka havalarda olmasını da umursuyor değilim bu yüzden. Çok ağır bedeller ödeyerek geldik bugünlere ve biz kesinlikle dahasını hak ediyoruz, istiyoruz. Kimse kimseye bir şey bahşediyor değil.

İşte yüreğimi dolduran duygu: Bir gün uyanalım yataklarımızdan ve pencerelerimizden içeri gökkuşağı dolsun. Yeniden âşık olalım. Umut ve heyecanlarımız aşka dair olsun...