2013’ü öncekilerden ayıran temel gelişme hiç kuşkusuz “terörü sonlandırmak, ölümleri durdurmak ve hayatı normalleştirmek” gayesiyle yürütülen “Çözüm Süreci”nin bu yıl başlamış olmasıdır.
“Gezi’den Gazi’ye yaşananlar” ile “Cemaat-Hükümet iktidar savaşı” devirdiğimiz yılın mühim olayları listesinde elbette ama ikinci sırada. Üstelik her ikisinin de etki ve artçıları, seçim gündemi nedeniyle hararetli geçeceği şimdiden belli olan 2014’te de sürecektir lakin arkasında sapasağlam durulması, asla tereddüt gösterilmemesi gereken tek şey çözüm sürecidir.
Çözüm süreci, toplumsal barış demektir çünkü evlatlarımızın ölmemesi, evlerine sağ salim dönmesi demektir, siyasetin ve ekonominin istikrarını koruması demektir, devletin bekası demektir. Zaten Gezi’nin de, Cemaat kılığında Türkiye’ye yapılan saldırının da arkasında ne var diye baktığımızda görünen en net motif çözüm sürecidir.
Lakin bu olayların nasıl geliştiğini de görmek zorundayız. Gezi’de, kurumsal muhalefetin yokluğu, var olanların etkisizliği, tek tek insanların muhalefet etme arzu ve ihtiyaçlarının farklı emeller için kullanışlı hale gelmesi, yürütülen algı-duygu operasyonlarının açık sinir uçlarını tahriş etmesi ve siyasi iradenin bütün bu olup bitenleri görmekte ve müdahale etmekte gecikmesiyle umut yüklü atmosfer bir anda elektrikleniverdi.
Bin nasihat değerindeki musibetlere rağmen Türkiye neyse ki o günleri atlattı ama bu defa da başka bir “hayalet”in tacizi altında. Üstelik o sinsi hayalet, ilginç bir “zaman”lamayla sesleniyor Gezi’nin hayaletine: “İkinci bir emre kadar girme devreye”.
***
Çözüm sürecine neden sahip çıkmak zorunda olduğumuza gelince... Türkiye, asırlık bir meseleyi çözecek, 30 yılını kana bulayan terörü sonlandıracak siyasi ekonomik bir güce, özgüvene, irade ve kararlılığa ulaştığı için yaşadı çünkü 2013 boyu yaşadıklarını.
2012’yi devirdiğimizde, resmî rakamlara göre 438 PKK’lı, 180 güvenlik görevlisi, 42 sivil hayatını kaybetmişti terör olaylarında. Gerisi de var elbette.
TBMM İnsan Haklarını İnceleme Komisyonu bünyesindeki “Terör ve Şiddet Olayları Kapsamında Yaşam Hakkı İhlallerinin İncelenmesi Alt Komisyonu”nun raporuna göre son 30 yılda şehit olan kamu görevlisi sayısı 7 bin 918.
1984-2012 yılları arasında “ölü ele geçirilen” PKK’lı sayısı 22 bin 101.
Aynı zaman diliminde hayatını kaybeden sivil sayısı 5 bin 557.
PKK’nın iç infazlarının sayısı gibi faili meçhul cinayetlerin sayısı da tam olarak bilinmiyor. Yapılan tahminler 2 bin ile 17 bin arasında değişiyor.
Kayda geçirilemeyenler dışarıda tutulursa son 30 yılda 35 bin 576 kişinin terör nedeniyle hayatını kaybetti bu ülkede. Öldüler! Sevgileri, gülüşleri sevenlerinin zihninde ama bedenleri toprak oldu! Geride kalanlar onları özlemeye, arkalarından ağlamaya devam ediyor. İşte bu yüzden başka ocaklara başka ateşler düşmesine engel olmak zorundayız.
***
Çözüm süreci elbette devletin projesidir ama bu projede siyasi aklı üreten ve siyasi riski üstlenen AK Parti hükümetidir. Girdiği her seçimden oyunu biraz daha artırarak çıkmasının temel nedenlerinin başında bu meseledeki politik kararlılığı var ama çözümü istemek ve risk üstlenmek başka bir şeydir, bunu siyasi ve ekonomik olarak yapabilecek bir vasatı oluşturmak başka bir şey.
AK Parti, ekonomiyi düze çıkardığı, muhtıralara, darbe girişimlerine karşı siyasetin namusunu koruduğu, halkın iradesine sahip çıktığı ve toplumsal talepleri siyasete doğru tercüme edip sorunları çözecek politikaları realize edebildiği için Türkiye, 30 yılını kana boyamış asırlık bir meselesini üstelik de tamamen kendi aklı ve yöntemleriyle çözebiliyor.
O yüzden hayalet yapılara bir kez daha asla müsamaha gösterilmemeli. Ama toplumsal muhalefet de azımsanmamalı, bunun sağlık işareti olduğu unutmamalı. Pusulamız halkın feraseti olmalı, hukuki siyasi meşruiyet çizgisinden milim uzaklaşılmamalı.
Gelecekten umutlu olmak için elbette çok nedenimiz var.
2014 ülkemize hayırlar getirsin inşallah.
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.