Genelkurmay MİT'e ne talimat verdi?

Fethiye Çetin mahkemeden bir talepte bulunuyor: MİT'e ve Genelkurmay'a sorulsun, onların elinde, 'bir gazeteciyi vilayete çağırıp tehdit etme yetkisi' var mı, yok mu?

O daracık, penceresiz, havasız, umutsuz salona dün yine tıkıldık... Duruşma salonu bütün görüntüsüyle, Türkiye‘deki adalet sistemini simgeliyor... Yığın yığın dosyalar... Onlarca avukat... Sıkış tepiş not almaya çalışan gazeteciler ve izleyiciler... Dink ailesi... Alelacele ve “bugün de bitsin” havası içinde okunan resmi , ‘anlamını yitirmiş’ yazışmalar... Jandarmalar arasında, kimin tarafından yönlendirildiği bile doğru dürüst araştırılmayan, iki tutuklu tetikçi...

Ortaya çıkan her yeni belge ve bilgi, bu cinayete devletin ‘derin’lemesine ortak olduğunu tekrar tekrar kanıtlıyor. Sabırla ve iğneyle kuyu kazarcasına uğraşan ailenin ve avukatların taleplerini dile getiren Fethiye Çetin, Nedim Şener’in son kitabındaki bir bilgiye dikkat çekiyor: Hrant’ı İstanbul vilayetine çağırıp ‘uyaran’ MİT görevlilerinin, MİT Müsteşarlığı’nın şifahi emriyle bunu yaptıkları, MİT’ten gönderilen yazıyla kesinleşmişti. Şimdi bu noktaya çok önemli bir bilgi daha eklendi: Bir üst düzey MİT yetkilisi, Başbakanlık Teftiş Kurulu’na bu ‘uyarma’ talimatının Genelkurmay Başkanlığı’ndan geldiğini (yine ‘şifahi’ olarak) ifade ediyor.

Yani MİT diyor ki: Sabiha Gökçen haberini yayımlayan Hrant’ın ölümüne giden yolun işaret fişeği olarak kabul edilen ‘uyarma’ (nasıl bir uyarmaysa) Genelkurmay’ın talimatıyla yapıldı. Hrant’ı tehdit eden bildiri yayımlayan Genelkurmay, bununla yetinmeyerek, MİT’e “Git Hrant’a haddini bildir” de demiş.

Fethiye Çetin de haklı olarak mahkemeden bir talepte bulunuyor: MİT’e ve Genelkurmay’a sorulsun, onların elinde böyle bir uyarı yetkisi, (ya da daha açıkçası) “bir gazeteciyi vilayete çağırıp tehdit etme yetkisi” var mı, yok mu?

Hrant’ın valilikteki tehdidinin arkasında

Nedim Şener’in kitabından çıkan bu bilgi bile, istense cinayeti tek başına aydınlatmaya yeter.

Bu nasıl mı olur? Başbakan, Genelkurmay Başkanı’nı çağırır ve bu ‘uyarma’ talimatının nasıl verildiğinin ortaya çıkarılmasını ister. Genelkurmay’ın MİT’e “Şuna gününü gösterin” deme yetkisini nereden aldığını sorar. Başbakan, MİT Müsteşarı’nı da çağırır ve Genelkurmay’ın kendilerine hangi talimatı, hangi gerekçeyle verdiğinin ortaya çıkarılmasını ister. Tabii, bunları yapan Genelkurmay’a, Trabzon Jandarma Komutanı Albay Ali Öz’ü neden bugüne kadar kolladığı da sorulabilir.

İçişleri Bakanı Atalay’ı bekliyorum

Bir sözüm de İçişleri Bakanı Beşir Atalay’a: Adem Yavuz Arslan’ın Dink cinayetiyle ilgili yazdığı kitapta yer alan sanık Albay Ali Öz’ün Ergenekon sanığı General Veli Küçük’ü karşılama ve ağırlama fotoğrafını Jandarma Genel Komutanlığı doğruladı. Ancak “Bu karşılaşma cinayetten sonra Bilecik’te gerçekleşti” denildi... Demek ki, Jandarma Komutanlığı Veli Küçük’le Ali Öz’ün buluşmalarından haberdar. O zaman buna ilişkin belgeleri mahkemelere neden göndermedi? Her iki subay da sanık. Haklarında ciddi iddialar bulunuyor. Adem Yavuz Arslan‘ın kitabında bu buluşmaların cinayetten önce de gerçekleştiği öne sürülüyor... Jandarma Genel Komutanlığı İçişleri Bakanlığı’na bağlı. O zaman Bakan’ın Jandarma Genel Komutanı’na bu bilgileri bugüne kadar neden hasıraltı ettiğini sorması gerekmiyor mu?

Türkiye’nin geleceğini kurma sürecindeki en önemli hedeflerden birini Hrant Dink cinayetinin çözümü oluşturuyor... Bu ülkenin vicdanlı insanlarının dirençlerini ve vicdanlardaki hesaplaşmanın boyutunu değerlendirirken, bu noktayı göz önünde bulundurmakta yarar var...

Evet, salon kasvetli; evet,“Buradan bir şey çıkmaz“ ruh hali oluşuyor/yaratılıyor. İşin bir boyutu gerçekten de bu. Gelişen diğer boyut ise, salondan dışarıya taşan adalet duygusu ve hesap sorma direnci.