BDP Eşbaşkanı Selahattin Demirtaş’la bir grup gazeteci olarak dün yaptığımız sohbetin bence can alıcı noktası, ‘Çözüm Süreci’nde Öcalan’ın tutumu’na ilişkin değerlendirmeydi: Demirtaş, “Ya sizin dediğinizi hükümet yerine getirmezse” sorularıyla muhatap olunca şöyle bir cevap verdi: “Öcalan bize detaylara takılmayın, büyük resme bakın uyarısında bulundu.”
İmralı’ya giden BDP heyetindeki isimlere hükümet müdahalede bulununca BDP’den sert tepkiler gelmiş, Öcalan ise onlara, “Bunlara önemsemeyin, asıl olan sürecin yürümesidir” demişti.
Şurası bir gerçek ki, ‘Çözüm Süreci’ başladığından bu yana, sürece ‘ha koptu ha kopacak’ diye bakan, “Kandil Öcalan’ı dinler mi?” sorularını eksik etmeyen bir kamuoyu var. Bu kamuoyu, ‘silahların susması konusundaki kararlılığı’ anlamakta zaman zaman zorlanıyor. “Hâlâ bir şey almadılar ve yine de seslerini çıkarmıyorlar” şeklinde bir bakıştan ve bu bakışın Kürtler üzerinde bir tür ‘kompleks’ yarattığından söz edebiliriz.
‘Kürtlerin talepleri konusunda duyarlı’ olarak tanımlayabileceğimiz değişik kesimleri içeren bu kamuoyu içinde, ‘silahların susması kararı’nın ortaya çıkmasıyla birlikte, psikolojik denge değişti. Bu ‘karışık kamuoyu’ içindeki güçlü eğilimlerinden biri, kısa bir süre öncesine kadar, ‘AK Parti’ye karşı bir cephe’ oluşturmaktı. Kürtleri, ‘cephe’nin ‘doğal parçası’ olarak görüyorlardı.
Öcalan’ın herhangi bir karşılık beklemeden silahların susmasını sağlaması, ilk kırılma oldu. İkinci kırılma, Gezi Parkı olaylarına BDP’nin mesafeli davranmasıydı.
Yerel seçimlerde BDP
Hâlâ hükümetle PKK arasında sağlanmış ciddi ve açık bir mutabakat yok. Demokratikleşme paketi BDP’nin beklentisini karşılayamazsa ne olabilir? Demirtaş’ın yorumu dikkat çekici: “Şimdiden olumsuz bir değerlendirme yapmak haksızlık olur. Hükümetin önde gelen temsilcileriyle görüşüyoruz (Beşir Atalay ve Sadullah Ergin). Bir paket hazırladıklarını biliyoruz. Biz kendi beklentilerimizi içeren paketi onlara sunduk. Şimdi beklemedeyiz. Umarız Başbakan’ın onayından geçmesinden sonra proje tartışmaya kapatılmaz.”
Demirtaş, “İstediğiniz gibi olmazsa” sorusu tekrar sorulduğunda ilginç bir cevap veriyor: “Tekrar silahlı çatışmaya dönülmemesi için biz elimizden gelen gayreti gösteririz. Bizim tercihimiz barıştır. Silahların bırakılmasıdır.”
Bunu, ‘PKK’nın artık silahları bırakmaya karar verdiği ve siyasi mücadeleyi tercih ettiği’ yönünde bir vurgu olarak okumak da mümkün.
Öcalan’la anlaşma
BDP heyetlerinin İmralı’ya her gidişinden önce, bir MİT heyeti veya devlet bürokrasisinden bir heyet geliyor ve bundan sonrasına ilişkin ne yapılacağına dair bir mutabakat sağlanıyor. Demirtaş’ın izlenimine göre; neler yapılacağı konusunda, Öcalan ve gelen heyet arasında büyük ölçüde bir mutabakat oluşmuş durumda. Tabii ‘mutabakatın hayata geçirilmesi’ için siyasetin karar vermesi gerekiyor.
Beklentinin gelip dayandığı ilk nokta, 1 Eylül. O tarihe kadar, hükümet, neler yapabileceğini açıklayacak. 15 Ekim’e kadar ise ‘yapılacak olanların yasalara dökülmesi ve siyaseten benimsenmesi’ sağlanacak. “Bu tarihler sarkarsa...” noktasında, Demirtaş’ın değerlendirmesi, “Tabii ki küçük sarkmalar olabilir” şeklinde.
“AK Parti’nin yerel seçimlerde yenilgiye uğratılması amacıyla kurulması muhtemel cephenin içine BDP katılabilir mi?” Demirtaş’ın cevabı açık: “Biz BDP olarak, AK Parti yandaşı veya karşıtı bir cephe içinde olmayacağız... Seçimimiz, yerel yönetimlerin halka en iyi nasıl hizmet edeceği üzerinden olacaktır. Tavrımızı yerel koşullara göre belirleyeceğiz.”
BDP yönetimi, çözüm sürecinde de, giderek artan iç kutuplaşma konusunda da, çatışmayı kışkırtan değil, ortak noktaları öne çıkaran bir görüntü vermeye özen gösteriyor. Sonuç olarak; şu noktada, ‘Öcalan’ın da BDP’nin de kaos değil iç barışa odaklı bir olgunlukla hareket ettiği’ izlenimi ağır basıyor.
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.