'Bunların burada ne işi var?', 'Sizi buradan süreceğiz' temalı linçlere göz yumulurken, ezber ırkçılık teyellerinden değil, başka bir yerden patlıyor dikiş...
İki çocuk babası, işsiz. "Nasıl geçineceğiz?" tasası karısıyla arasını bozmuş, ayrılmışlar. 35 yaşında eski bir uzman çavuş. Kartona 'Hırsız var' yazıp kazağının altına sokmuş. Başbakan’ın Osmaniye mitinginde, binlerin arasında kaldırıvermiş pankartı. AK Parti’nin kayıtlı üyesi bir vatandaş, bir AK Parti mitinginde 'Hırsız var' pankartını kaldırdığı için 40 dakika boyunca dövüldüğünü söylüyor; cinsel şiddetle de tehdit edilmiş. Kameralara kan oturmuş sırtını, cop izleri sayılan kollarını gösteriyor. “Demokratik hakkımı kullandım” diyecek sonra.
Üç gün evvel Aksaray… HDP Aksaray İl Binası’nın açılışı var. HDP Eşbaşkanı Sebahat Tuncel’in de katıldığı tören sonrası önce seçim otobüsü taşlanıyor. Sağlam cam kalmamış. Yetmiyor, ikinci saldırı. Beş bine yakın kişi HDP binasına yürüyor. Beş bine az daha ekleyin, televizyonda canlı yayımlanacak seçim mitingi eder. Bir binada kaç kişi olabilir… O kalabalık, 38 kişi yaralanarak zorlukla dağılmasa, girip ne yapacaklar, öldürecekler mi mesela herkesi? Bu mu? Aksaray Valisi, insanların protesto haklarından söz edecek sonra.
Gazetelerin, haber sitelerinin ekserisi ‘saldırı girişimi’ tamlamasıyla duyurmuş olayı. 15 bin kişi mi olması gerekirdi ya da birilerinin ölmesi mi ‘saldırı’ denebilmesi için. Girişimde bulunuldu ama ‘başarılı’ olamadı. Ya da en sevilen tarif: Gerginlik. Bazı coğrafya parçalarını birilerinin mülkiyetinde gören, ‘diğer’ sayılanın bizatihi varlığıyla tahrik edici unsur sayılabileceğini doğallaştıran o meşum kelime.
Malum bu HDP’nin maruz kaldığı ilk saldırı değildi. Yasal bir partinin seçim çalışması yapmamasını isteyen bu saldırganlardan yargılanan da olmadı. Sandıksa sandık. Hassas vatandaş tepkisi olarak linç buraların bazı dönemlerde bilhassa güncellenen bir ananesi. Fakat ocaktan beri ülkenin dört yanındaki üniversitelerden özellikle Kürt ve sosyalist öğrencilere yönelik şiddet hikâyeleri geliyor. Kocaeli Üniversitesi, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, İnönü Üniversitesi, Uludağ Üniversitesi, Erzurum Atatürk Üniversitesi, Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi… Atladığım vardır, buralarda yinelenen saldırılar da. Dün İsmail Saymaz’ın yaptığı ‘Bolu’da neler oluyor?’ başlıklı haberi okuyunuz lütfen. Birçok vakada saldırganlar korunduğu gibi, üzerine bir de saldırıya maruz kalan gözaltına alınabiliyor. Suç, varlığıyla birilerinde gerginlik yaratmak belki de.
Faşizm, kendinden kerteriz alarak ürer. Yan şehre ‘bunun yapılabileceği’ mesajını verir örneğin. Üçüncü şehirde ‘yapmasak bölünürüz’ noktasına getirir o mayayı. Misal Urla’da HDP otobüsleri taşlanırken, aynı esnada Agos’un önünden ‘Hepimiz Ogün Samastız’ diye pankartlarla yürüyebilme cüretinin de bağı vardır.
Asıl ‘gerginlik’
Ne bütün kalmış ki, ne bölünüyor? Nasıl başka yerlerden bölünüyoruz aslında. Hissen. Ruhen. Hırsız olanlar, hırsızlığı siyaset tabiatının kaidesi kabul edip susanlar ve buna karşı çıkanlar olarak bölünüyoruz örneğin. Yargıya, medyaya sen mi çökeceksin, ben mi diye siyasetin, inancın, insanlığın, hepsinin ahlakını dibe çekenlerle, bu denklemi toptan reddedenler olarak bölünüyoruz. Asgari talebimizdir diyerek hukuk devletinde yaşamayı talep edenlerle o ara devlete kim hâkimse onun hukukuna eyvallah diyenler olarak… Ortada suç varsa dahi benimkinin suçuna inanmam diyenlerle buna şaşakalanlar olarak… Doğaya, şehirlerimize baktığımız yerlerden bölünüyoruz.
Tarih hepimizi bir biçimde sürüklemiş işte bu topraklara. Onca kıyıma, katliama, her şeye rağmen hâlâ birlikte yaşamayı seçenler ve "Bunların burada ne işi var" diye sorma cesaretindekiler olarak bölünüyoruz. İlla faillerden olmak gerekmiyor, asıl bu ‘gerginlikten’ endişe duymayanlar ve duyanlar olarak da bölünüyoruz.
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.