Öcalan’a bir kızıyorlar, bir kızıyorlar. Öfkeleniyorlar, 'Kullanılan adam' diyorlar. İstiyorlar ki Apo, "Haydi silahlar omuza, cepheye" desin. Bir savaş ortamı içinde Türkiye cayır cayır yansa, bunu umursamayacak olanları bile var. Yeter ki 'Tayyip Erdoğan’ı götürecek' bir durum oluşsun.
"O zaman' diyorlar, "BDP/HDP’nin belediye başkan adayları, CHP lehine çekilsin." En başta Sırrı Süreyya’nın çekilmesini istiyorlar. Sanki, Kürt hareketi, CHP için var. "Neden?" diye sormanız, bir sorgulamaya gitmeniz halinde; 'Erdoğan gitsin' dışında bir 'ana fikir'le karşılaşmanız zor.
Öcalan’ın, Newroz’daki mesajı; belli ki CHP’nin 'milliyetçi kesim'ini ve umudunu CHP’ye bağlamış gazetecileri kızdırmış. Kürtlerin, 'paralel yapı' ile ittifak düşünmemesine, 'anti-AKP cephe'ye ilgi göstermemesine; kısacası, 'arzulanan fotoğraf'a uzak durmasına, anlam veremiyorlar.
Bu noktada, doğal olarak, şu soru akla geliyor: "CHP, Türkiye’ye ne kadar demokrasi öneriyor?" Anayasa tartışmalarında, şunu bir kez daha gördük: 1982 darbe anayasasının temel hükümleri; hâlâ, CHP açısından bir 'kırmızı çizgi'. 'Türk milliyetçiliği'ne vurgu yapan maddelerden vazgeçmiş değiller.
Kürtlerin gerçeği
Aslında durum o kadar da karmaşık değil: Öcalan da Kürtler de 'yaşadıkları somut gerçek'ten yola çıkıyorlar. Bir buçuk yılı aşkın bir zamandır, silahlar patlamıyor. Silahların suskunluğu, 'iki taraflı bir mutabakat'ın ürünü. PKK da devletin güvenlik güçleri de ellerini tetikten çekmiş durumda.
Peki, "AK Parti ile barış olmaz" diyenler; 'CHP-MHP-Cemaat' ekseni üzerinden 'daha sağlam' bir barış mı tasavvur ediyorlar? Bu eksendeki partilerden/gruplardan gelen, sadra şifa bir barışçı söylem var mı?
Mesela, Cemaat’in kalemleri; çözüm sürecini, 'ihanet süreci' diye tanımlamayı sürdürüyorlar. Öcalan’ın 'ses kayıtları' neden yayımlanıyor? "Süreç yürüsün, barış derinleşsin" diye değil herhalde.
Öcalan da Kürt hareketi de görüyor ki muhalefet cephesi, 'süreci bozabilecek' bir düşünce tarzı içinde. Kılıçdaroğlu, "Barış kimsenin tekelinde değildir" dese bile; "Süreci, Kürtlerin hakkına hukukuna uyarak sürdüreceğim. İleri demokratik tezlerle karışınızdayım" diyemiyor.
Kürtlerin barış duruşu; konjonktürel siyasi hesapların çok ötesinde, 'stratejik' bir karar. Bu kararı, bir tür 'milliyetçi cephe'ye dönüşmekte olan 'yeni muhalefet duvarı'nın peşinde heba etmeyecek kadar deneyimliler. Savaşın acısının ne olduğunu, en çok onlar biliyor.
Silahların sustuğu bir Türkiye’de; demokratikleşme, Kürtlerin özgürlük talepleri daha fazla kabul görebilir, destek bulabilir. Nitekim, çatışmasız geçen 15 ay; Türkiye’nin batısında da bir ölçüde 'psikolojik değişim'e yol açtı. Önyargılar, yavaş da olsa, yumuşuyor.
Kürtler, 'somut siyasi gerçeğin' üzerinden gidiyorlar. Biliyorlar ki barışın bir tarafında Öcalan varsa, öte tarafında da Erdoğan var.
Hangi 'psikolojik çözümleme'yi yaparsanız yapın, hangi eksikliği vurgularsanız vurgulayın, hangi (haklı veya haksız) öfkeyi yaşarsanız yaşayın; bugünün 'somut gerçeği' bu.
Muhalefet cephesinin elinde, "Biz bu konuda daha iyisini yaparız" şeklinde bir paket de yok. Hatta, 'ana çizgi'leri, "Teröristlerle pazarlık yapılıyor" noktasında düğümleniyor.
Kürtlerin, AKP’nin otoriter ve yasakçı gidişatına boyun eğdiklerini söyleyenler, Kürt sağduyusunu anlamak istemiyorlar, karapropaganda yapıyorlar. Kürtler, 'birilerinin gazına gelecek' kadar deneyimsiz, 'haydi yürü'lerin peşinden gidecek kadar 'ham' değiller. Ülkedeki en deneyimli siyasi akımlardan birisini, 'Kürt özgürlük hareketi' oluşturuyor. Sağlam gidiyor, 'barışa sarılmayı' esas alıyorlar. Güven veriyorlar.
Kiğı’da Hasan Hayri Alkan
BDP’nin Kiğı Belediye Başkan adayı Hasan Hayri Alkan’dan mesaj geldi: Hasan, yıllarını Kürtlerin, Alevilerin, emekçilerin hakları için mücadelede geçirmiş bir sosyalist. İstanbul’daki Kiğı köylerinin derneği olan KAYY-DER’in başkanlığını yaptı. Şimdi, çok sevdiği şehrine hizmet etmek için orada. Başaracağına inanıyorum.
ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.