Göstergeler sorular

Son kamuoyu yoklamaları AKP oylarında bir miktar düşüş olduğunu gösteriyor. Bu, AKP’ye önceki seçimde başka partilerden kayan oyların geri dönmesine bağlanıyor. Örneğin AKP’den MHP’ye yüzde 4, HDP’ye yüzde 2,5 puanlık bir kayma saptanıyor. İlginçtir bu hareketlilikte CHP, AKP’den uzaklaşan seçmenin tercihleri arasında bulunmuyor. Yani iki parti arasında bir doku uyuşmazlığı, geçirimsizlik var.

Oy oranında artış görünen iki partiye yönelişin nedenleri farklı. HDP’yi destekleyeceğini söyleyenlerin ana gerekçesi AKP iktidarına karşı olmak. Ancak bu parti yüzde 10 barajını aşarsa AKP’nin başkanlık sistemini getirecek çoğunluğa sahip olamayacağını, hatta diğer partilerdeki artışla birlikte iktidarını kaybedeceğine inanılıyor.

HDP’nin böylesine stratejik bir konum kazanması, “bölücü” bir silahlı örgütün siyasi temsilcisi olmaktan muhalefetin kilit taşı haline gelmesi, diğer iki muhalefet partisine bakışla ilgili. Bu partilerin ne AKP’yi iktidardan edecek dinamizme ne de Türkiye’yi orta sıklet bir ülke olmaktan kurtaracak vizyona sahip oldukları düşünülüyor. Yüceltilen bir geçmişi temsil ettiklerine inanılıyor.

HDP Türkiye partisi olabilecek mi?

İyi de HDP, Kürt milliyetçilerine ek olarak sadece AKP karşıtlarının bu seçime mahsus olmak üzere vereceği taktik oylarla bir Türkiye partisi olabilecek mi? Soru önemli çünkü Türk(iye) demokrasisini AKP’nin sultasından kurtarmak, bilinen muhalefet partilerinden değil de şimdiye dek terörizmin sözcüsü olarak görülen bir partiden bekleniyor. Bu durum, Türkiye seçmeninin nasıl bir açmaz içinde olduğunu gösteriyor.

Dikkatli gözlemciler HDP’nin, tüm Türkiyelileşme çağrılarına rağmen KCK sözleşmesi olarak adlandırılan alternatif devletleşme programına karşı olmadığını biliyorlar. Brüksel’de KCK’nın dış ilişkilerini yürüten biriminden kıdemli bir Yürütme Konseyi üyesi, “Harekette farklı başlar yok, farklı görevde bulunanlar var. Herkes başkan Apo’ya bağlı olarak bir bütündür” diyerek örgütün Türkiye politikasının dışında bir Kürt özel gündemi olduğunu açıkça bildiriyor.

Bu puslu havadan nem kapan seçmenlerin bir bölümü, “ülke bütünlüğü ve bölünme” endişesiyle MHP’ye meylediyor. Bunu anlayan Cumhurbaşkanı Erdoğan, “Kürt sorunu yoktur” söylemine geri dönerken hükümet, istikrarsızlık durumunda insanların güçlüye sığınacağı varsayımıyla iki yıldır ilk kez bir valisine (Ağrı’da) çatışma izni verdiriyor.

Bu tahlil doğru ise seçime kadar çatışma ve ölüm haberleri duyacağız demektir. İnsan kanı üzerinden sağlanan siyasal kazanç ahlaki değildir ama karşıda silahlı bir örgüt olunca toplumda meşruiyet algısı uyandırmak kolay.

Otoriter başkanlık kuşkusu

Gelelim diğer büyük yanlışa… Madem ülkenin en büyük sorunu demokrasi ve hukuki eşitlik içinde çözülecek, neden iktidar tüm toplumu ilgilendiren meseleleri bir silahlı örgütle pazarlık konusu ediyor?

Eğer AKP demokrasiye sözde değil özde inanıyorsa seçmenin karşısına kimseyi suçlamadan, milleti birbirine düşürmeden AB veya başkanlık sistemi nedeniyle pek beğendiği ABD şartlarında bir demokrasinin iskeletini kurmalı. Bunun için de kimseyle pazarlık etmesine neden yok. İktidar olmasının kendisine verdiği yetki ve sorumluluk yeter. Ama işe yüzde 10 barajı, değiştirmek istemediği vesayet kurumları ve mevcut siyasal partiler yasası ile başlarsa Anayasa’yı demokrasi doğrultusunda değil otoriter bir başkanlık doğrultusunda değiştirmek istediğinden kuşku duyulur.

Demokrasi belirli kurumlar, kurallar ve seçimler gerektirir ama önce demokrat olmayı gerektirir. Demokratı kıt bir ülkede yenilik teklifinin, demokrasi açığımızı kapatması konusunda fazla heyecan uyandırmamasına şaşırmamak lazım.